(ترجمه)

خبر:

به روز سه شنبه ششم مارچ سال جاری، دولت سریلانکا بدنبال یک سلسله حملات گروهی بودائیان افراطی بالای اقلیت مسلمان در ناحیۀ مرکزی کندی، حالت اضطراریی را در تمام کشور اعلام کرد. صدها بودایی، اکثراً از‌ قوم سینهالس، همراه با چوب، سنگ و بمب‌های نفتی، به خانه‌ها،‌ مساجد و مکان‌های تجارتی مسلمانان حمله کرده و بسیاری از آن‌ها را به آتش کشیدند. بر اساس گزارشات رسانه‌ها، یک جوان مسلمان در نتیجۀ یک آتش‌سوزی در خانه‌اش کشته شد. یک فعال مدنی مسلمان گفت: «بودائیان در جاده‌ها و حتی در بس‌هایی‌که از قریه‌های سینهالا عبور می‌کنند، در جستجوی مسلمانان اند.» هم‌چنان اظهاراتی مکرری نیز وجود دارد، نشان می‌دهد که پولیس و نیرو‌های امنیتی بی‌طرفانه به تماشای تخریب خانه‌ها و دوکان‌های مسلمانان می‌نشینند و از اقدامات لازم  علیه گروه‌های دهشت‌افگن و دستگیری تجاوزگران امتناع می‌ورزند.

تبصره:

در سال‌های اخیر خشونت و تعصبات ضداسلامی در سریلانکا، به دلیل افزایش گروه‌های ملیت‌پرست بودایی و کمک‌های ملیت‌پرستان بودایی، در میان اقشار بخصوصی از جامعه به اوج خود رسیده است. در جون ۲۰۱۴م در شهر‌های الوثگاما و برووالا، شورش‌های مرگباری علیه مسلمانان ایجاد گردید. عده‌ای از بودایی‌های سرسخت و جاهل، مخصوصاً از گروه بودو‌بالا‌سِنا(نیروی قدرت‌ بودایی)، کسانی‌که خط‌مش یا طریقۀ شان را از عقیده‌های مردم‌شان در میانمار گرفته اند، این‌چنین خشونت‌های گروهی را تحریک می‌کنند و آنان را همراه با متحدان سیاسی خود کمک می‌کنند. بنابر این، مسلمانان سریلانکا با این ترس زندگی‌شان را به پیش می‌برند که چه زمانی نوبت بعدی خشونت‌ها بالای‌شان شروع خواهد شد و یا‌هم حقوق دینی‌شان از آنان گرفته خواهند شد.

اقلیت‌های مسلمان چه در سریلانکا، چه در غرب و یا در دیگر کشور‌ها، اغلباً فکر می‌کنند که یگانه راه تأمین امنیت و رسیدن به خواست‌ها و حقوق‌‌شان پیوستن به جریان دموکراسی در کشورشان با حمایت از  حزب یا سیاست‌مداری است که احساس می‌کنند بیشتر طرفدار اسلام بوده و یا هم در حزب‌شان از سیاست‌های چپی حمایت می‌کنند.

در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۱۵م سریلانکا، بسیاری از مسلمانان به این امید از مایتریپالا سریسینا رئیس‌جمهوری برحال این کشور  حمایت نموده و به او رأی دادند تا خشونت اجتماعیِ را که توسط حکومت قبلی به رهبریی ماهیندا راجاپاکسه به وجود آمده بود، از میان بردارد. راجاپاکسه با بی‌بی‌ایس(سازمان بودائیان ملی‌گرایی افراطی) ارتباط داشت و از حامیان ملی‌گراییِ بودایی بود. سریسینا از رأی مسلمانان استقبال کرد و وعدۀ بررسی جنایات ضداسلامی و حملات را بعد از به عهده گرفتن قدرت را داد. نه‌تنها سریسینا و حکومت‌اش در انجام کاری مهمی در‌این زمینه برای مسلمانان ناکام شدند، بلکه هم‌چنان در سرکوب تعصبات مذهبی توسط بودائیان افراطی و محاسبۀ آنان در خشونت‌های جاری هم ناکام مانده و با این‌کار به محبوبیت بودائیان ملی‌گرا و حزب بی‌بی‌ایس(BBS) افزودند. در واقع، ماهیندا راجاپاکسه رهبپاپیولیست ملی‌گرا در انتخابات حکومت‌های محلی امسال یک پیروزی چشمگیری را کسب کرد.

منحیث مسلمان باید بدانیم که با تلاش خود برای تأمین حقوق و خواسته‌های مان با کوشش به انجام بازی‌های سیاسی توسط نظام دموکراتیک سیکولرِ معیوب، همیشه با شکست مواجه خواهیم شد. در نخست تحت حاکمیت این نظام، سیاست‌مداران و احزاب برای تأمین قدرت، یک دنیا وعده را به بخش‌های مختلف رأی‌دهنده‌گان خود می‌دهند؛ ولی در راستای وفا به وعده‌های شان به مردم ناکام می‌مانند و بعداً به منظور باقی‌ماندن در قدرت، موافق با احساسات جمعی عمل می‌کنند؛ صرف نظر از این‌که آن احساسات و خواسته‌های جمعی برای اقلیت‌ها  چقدر نفرت‌انگیز و مضر خواهد بود. با توجه به مجموع حملات بالای مساجد و تجارت شخصی مسلمانان در سریلانکا در سال گذشته، حلمی احمد نایب رئیس شورای مسلمانان سریلانکا، اظهار نمود: «ما به خاطر حملات بالای مساجد، دوبار با رئیس‌جمهور دیدار کردیم؛ او وعده داد که در این خصوص کاری انجام دهد، اما هیچ‌کاری نکرد. وقتی ما با نخست وزیر دیدار کردیم، او گفت که حکومت نمی‌خواهد در نظر عام طوری معلوم شود که علیه راهبان بودایی به درخواست مسلمانان عمل ‌کند.»

ثانیاً: امر بسیار مهم‌تر این‌که الله سبحانه وتعالی مسلمانان را از اشتراک در نظام سیاسی، جایی‌که سیادت و قانون‌گذاری به بشر داده می‌شود، منع کرده است. بنابر این، تلاش برای انجام بازی سیاسی فاسد سیکولر تنها به ناکامی این دنیا مواجه نخواهد شد؛ بل در نتیجه ناتوانی ذاتی سیاست‌مداران و مجلس‌ها در راستای ایجاد قانون برای همه، به طور قطعی به ناکامی در آخرت نیز مواجه خواهد شد. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿ثُمَّ جَعَلنَـٰكَ عَلَىٰ شَرِيعَةٍ مِّنَ ٱلأَمرِ فَٱتَّبِعهَا وَلَا تَتَّبِع أَهوَآءَ ٱلَّذِينَ لَا يَعلَمُونَ﴾

]جاثیه: ۱۸[

ترجمه: پس تو را به راه دین انداختیم؛ از آن راه برو و از پی خواهش نادانان مرو!

بناءً یگانه راه بیرون‌رفت از دولتی‌که مسلمانان سریلانکا با ترس در آن زنده‌گی می‌کنند و هم‌چنان از اقلیت‌های امروزی مسلمانان، که در اطراف و اکناف جهان موجود اند، تأسیس دولتی در سرزمین های اسلامی می‌باشد که صادقانه و بدرستی تمام،  نماینده‌گی خواسته‌های اسلام و مسلمانان را کرده و به حیث یک نگهبان و سپر در هر جایی‌که هستند، عمل نماید. این دولت همانا خلافت راشدۀ ثانی بر منهج نبوت می‌باشد؛ زیرا این‌همه بخاطر عدم موجودیت این دولت راشده است که مسلمانان  پناهگاهی برای حفاظت و گریز ندارند.

اکنون افراطیون احساس می‌کنند، از کسانی‌که ضد و دشمن مسلمانان اند، حمایت شده و می‌توانند بدون کدام ترس و واکنشی، بالای مسلمانان تجاوز نمایند. آن‌ها از برده بودن و بی‌توجهی رژیم‌ها و حکام سرزمین‌های اسلامی امروزی نسبت به مسمانان، احساس راحتی نموده و می‌دانند که این‌ها توجهی برای مسلمانان نداشته و حتی یک گام هم به خاطر حفاظت از مسلمانان بر نمی‌دارند، همان‌گونه که امروزه در سوریه، میانمار، کشمیر، افریقای‌مرکزی و دیگر جا‌ها شاهد آن هستیم. علی‌الرغم این‌که با تأسیس دولت اسلامی اوضاع چنین نخواهد بود، بلکه اسلام به شکل انقلابی عمل نموده و تحمل آسیب رسیدن به یک مسلمان را هم نخواهد داشت. دولت خلافتی‌که فقط در حد شعار نیست؛ بلکه ترس را بر دل‌های کسانی‌ ایجاد می‌کند که قصد هراس‌افگنی بین مسلمانان را دارند.

ما نمونه‌های ویران شدن امپراطوری اورنگ زیب عالم‌گیر سلطان بزرگ مغلان در هند، امپراطوری قوی و چپاولگر راخین و بدنام شدن نیاکان رژیم بودایی‌های میانمار را به خاطر تجاوز بر مسلمانان در داخل قلمرو و توسعۀ سرزمین شان در زمان حکمروایی اسلام دیدیم. بناءً ما به مسلمانان سریلانکا می‌گوییم که سیاسیون بدرد‌ناخور، غلام و سیکولر را رد کرده و تمرکز‌شان فقط روی تأسیس فوری خلافت راشده باشد، آن وقت است که مسلمانان از ترس این دولت‌ها ایمن شده و زنده‌گی با امن و عزت را سپری خواهند کرد.

داکتر نسرین نواز

رئیس بخش زنان دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

(ترجمه)

ریکس تیلرسون، وزیر خارجۀ امریکا، دیدارهایی را از پنج کشور افریقایی روز چهارشنبه ٧ مارچ ٢٠١٨م از ایتوپیا شروع کرد؛ او امروز در کینیا است و قرار است تا از چاد، نایجریا و جیپوتی هم دیدن نماید. این دیدار‌ها به منظور روشن کردن استراتیژی‌های مبارزه با تروریزم و انکشاف امنیت و همکاری‌های تجاری و سرمایه‌گذاری صورت می‌گیرد. ما می‌خواهیم نکات ذیل را در این خصوص برجسته سازیم:

دیدارهای تیلرسون و دیگرانی قبل از وی، زمانی صورت می‌گیرد که مردم امریکا شاهد سقوط اقتصاد ناشی از حرص سرمایه‌داری، اشغال دیگر کشورها و ریختاندن خون مردمان بی‌گناه می‌باشند. این اوضاع باعث شده تا ادارۀ ترامپ به سقوط امریکا اعتراف نموده و اقدام به برداشتن گام‌های مهمی در راستای ارجیحیت‌دهی به مصلحت اقتصادی امریکا، در قدم اول علیه رقبایش، بردارد. این مطلب را گزارش استراتیژی امنیت ملی(National Security Strategy) که در دسمبر ٢٠١٧م نشر نمود، تأیید می‌کند.

ما تصامیمی امریکا را تحت عنوان تجارت و سرمایه‌گذاری، به حیث قدم‌هایی برای نجات دادن‌اش از طریق غارت اقتصاد سرزمین‌های افریقایی به بهانۀ انکشاف آن‌ها می‌بینیم. کشورهای قوی مثل امریکا، اروپا و چین ادعاء می‌کنند که به افریقا قرضه داده و کمک می‌نمایند؛ ولی بعضی از آن‌ها این وام‌ها را به هدف دائمی کردن پایه‌های استعمار اقتصادی در افریقا بکار می‌برند؛  این در حالی‌ست که سرزمین‌های افریقایی در منجلاب قروض بزرگی دست‌و‌پا می‌زنند و تا اکنون، کینیا نیمی از عایدات ملی(GDP) خود را صرف پرداخت وام‌هایی می‌کند که تا حال به ٥٫٤ تریلیون شیلینگ رسیده است. امر عجیب این است که رهبران این کشورها منحیث نماینده‌ها و محافظین استعمار سرمایه‌داری، افریقا را بحیث فقیرترین قاره در جهان تبارز داده‌اند.

روی این ملحوظ، حزب التحریر-کنیا در خصوص امنیت و مبارزه با تروریزم، مشخصاً اعلام می‌دارد: از آن‌جایی‌که امریکا و متحدان‌اش بزرگ‌ترین تضمین کننده‌گان تروریزم در جهان هستند؛ هرگز نمی‌خواهند با پدیده‌ای بنام تروریزم از دروازۀ مبارزه مقابل شوند. نیروهای نظامی غرب، رهبریی عملیات هوایی و زمینی‌یی را که مردم حلب و غوطه را روزانه با بی‌رحمی قصابی می‌کنند، دارند. با این وجود، امریکا به بهانۀ تروریزم، بیشتر سرزمین‌های افریقایی را زیر چنگ خود قرار داده و از آن‌ها جهت تأسیس پایگاه‌های نظامی برای استراتیژی تعویض خود، به جای کشورهای اروپایی به خصوص انگلیس، اجباراً بهره گرفته تا سهم بزرگ‌تری را از غارت افریقا داشته باشد. به‌همین خاطر بیشتر کشتار‌ها در افریقا که از طرف جنبش‌های برای تغییر راه‌اندازی می‌شوند، توسط امریکا حمایت مالی می‌شوند.

در نهایت، ما اعلام می‌نماییم که این ابتکارات برای امریکا هستند تا خود را از شرم ایدیولوژی سرمایه‌داری‌اش نجات داده و این از منطق خیلی بدور است که امریکا، اروپا و چین به افریقا سعادت و آسایش بخواهند. ما تکرار می‌کنیم که این تنها اسلام است که با نظام سیاسی‌اش تحت عنوان خلافت واقعی به منهج نبوت توان پایان دادن به این بن‌بست را دارد، که سیاست خارجی‌اش بر مبنای استعمار و سرمایه‌داری استوار نبوده؛ بلکه بر مبنای توسعه و عدالت برای همه بشریت استوار است.

شبانی موالیمو

رئیس دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-کینیا