(ترجمه)

پوتین رئیس جمهور روسیه اعلام کرد که سر از اول سپتمبر، ۷۵۵ کارمند سفارت امریکا باید فعالیت های خود را توقف دهند. این تنش دیپلوماتیک بعد از امضای تحریم های جدید امریکا بالای روسیه صورت گرفت و این تحریم ها توسط کانگریس امریکا به اکثریت آرای جمهوری خواهان و دموکرات ها صورت گرفت، که هر دو احزاب ترامپ را مجبور به قبول نمودن تصمیم شان کردند. ترامپ به تاریخ ۳ اگست ۲۰۱۷م شکایت کرد و گفت: «مناسبات امریکا و روسیه در هروقت به سطح پایین قرار دارد.» به هرصورت مناسبات آن ها آن طوری که معلوم می گردد نیست؛ و لی مناسبات در داخل حکومت امریکا میان شاخه های مختلف، نسبت به ارتباط میان امریکا و روسیه پایین تر است. علاوه بر این، تحریم ها اهداف پنهان را نیز داشته است.

ترامپ کانگریس را با وضع تحریم های جدید بر روسیه تمسخر کرده و گفت: «شما باید سپاسگذار از کانگریس باشید. این ها کسانی هستند که حتی به ما مراقبت های صحی را داده نمی توانند.» در این سخن ترامپ در کانگریس؛ مانند سناتور باب کارکر و ران جهانسن از حزب خودش در جواب او گفتند که: «ترامپ باید از پوتین انتقاد کند، این دیکتاتور قاتل دموکراسی ما را حمله کرده است.» آدم کزینگر گفت: «کانگریس بدگمانی تاریخی از روسیه را از زمان از بین رفتن اتحاد جماهر شوروی دارد. لیکن کانگریس بدگمانی بر رئیس جمهور خودشان؛ حتی کمتر از روسیه را دارد و همین بدگمانی سببی منع توسعه ارتباطات با روسیه گردیده است.» سناتور جیف فلک در کتابی که در این اواخر چاپ خواهد گردید، تشریح نموده که حزب جمهوری خواهان با ترمپ در "چانه زنی با شیطان" اتحاد کرده اند. بعد از تصویب بسته تحریم ها، سناتور تایم سکات گفت: «ما برای امریکایی ها کار می کنیم؛ نه برای رئیس جمهور.»

کانگریس هم چنان از معرفی دو سندی که ترمپ را از مداخله در تحقیق قضایی رابرت مولر در ارتباطات ترامپ با روسیه که مانع آن شده است، نشان داد. جان تون، اکثریت جمهوری خواهان گفتند: «به نظر من این بسیار مهم است که کانگریس حمایت صلاحیت خود را از قانون اساسی بدست بیاورد و این یک بخشی موازی با حکومت باشد.» تنش میان اداره ترمپ و کانگریس مشابه هیئت قضایی و سازمان جاسوسی است. ترامپ و حامیان شان ادعاء کردند که این یک توطئه علیه اداره جدید امریکا است.

نویت گینگریچ رئیس پیشین کاخ سفید ادعاء کرد: «من احترام به مثال مولر دارم و اگر به نظر عمیق به آن نگاه شود، من از آن نگرانی دارم. این یکی از مثال های برجسته ای است که ما شاهد بخش قضایی هستیم و زمانی از کنترول خارج خواهد بود.» مبارزات داخلی دوامدار میان حکومت امریکا و کاخ سفید و فاش شدن معلومات حساس در مورد حکومت ترمپ نشان دهنده سیاست امریکا مشابه معامله با شیاطین است. مشکلات اصلی در مورد مناسبات امریکا و روسیه با وجود سروصداها و بحران ها و انتقام گیری دیپلوماتیک، هنوز وانمود می گردد که امریکا و روسیه دست کش به دست با هم در مواردی مختلفی کار می کنند.

از زمان اداره اوباما، امریکا علیه انقلاب سوریه سعی کرد تا انقلاب سوریه را پایان ببخشد و این کار با فرستادن پول کثیف از طریق سی آی ای به گروپ های مختف درگیر در جنگ افزایش یافت. امریکا که کورت والکر نماینده خاصی خود را در اوکراین برای دریافت راه حل تنش میان روسیه و اوکراین را جستجو کند، گماشت. در این مورد سرگی لاوروف وزیر خارجه روسیه در مصاحبه ای خود با تلویزیون روسیه ۲۴ گفت: «ما علاقمند خواهیم بود تا ببنیم که نماینده خاص امریکا در مورد حالات فعلی چه با خود آورده است.» لاوروف هم چنان افزود که درهفته گذشته در جلسه سالانه آسیا در مانیلا با تیلرسون وزیر خارجه امریکا ملاقات نموده و بر موضوعات مفصل و همه جانبه و استاده گی در برابر حمله احتمالی کوریا، بحث صورت گرفته است و  زمانی که هماهنگی روسیه با امریکا دوام پیدا می کند، بعضی از متحدین اروپایی امریکا احساس تهدید از امریکا را می کنند.

برگیت زیپریس وزیر اقتصاد آلمان، از اتحادیه اروپا خواست تا در مورد تصویب تحریم های امریکا علیه کمپنی های روسیه، در فکر اقدامات ممنکه علیه این تحریم ها باشند؛ شاید این تحریم ها کمپنی های اروپایی را صدمه بزند. امریکا نمی تواند، کمپنی های جرمنی را مجازات دهد؛ زیرا آن ها در کشورهای دیگری فعالیت اقتصادی دارند. در ماه جون، جرمنی و استرالیا بیانیه مشترکی را صادر کردند که: «تولید انرژی در اروپا اهمیت دارد؛ نه به امریکا.»

حالا امریکا و اروپا در رقابت با یک دیگر در وضع تحریم ها بالای روسیه هستند. ظاهراً این تحریم ها صدمه به کمپنی های اروپایی زمانی خواهند رساند که کمپنیی برای رقابت با کمپنی های اروپایی نباشند. روزنامه سپوتینک روسیه به تاریخ ۶ اگست ۲۰۱۷م در سرخط خبری به پاسخ اروپا به فیصله تحریم ها بالای روسیه خنده کرده و گفت: «فارم های امریکایی بی شرمانه مارکیت های روسیه را در وسط فیصله اروپا، اشغال خواهند کرد.» امریکا به اروپا نسبت به روسیه زیاد صدمه می رساند و این چیزی تصادفی نیست.

نویسنده: عبدالله روبین

برای روزنامه الرایه-نمبر ۱۴۳

(ترجمه)

خبر:

خبرگزاری ریانویستی به تاریخ ۳۰ اکتوبر۲۰۱۷م گزارش داد که روسیه روزقربانی ظلم سیاسی را جشن گرفت، این "یاد بود" در روزی صورت گرفت که در چنین روزی به تاریخ۳۰ اکتوبر۱۹۷۴م زندانیان زندان های مردویا و بیرم به دلیل ظلم سیاسی اتحاد جماهیر شوروی دست به اعتصاب غذائی زده بودند.

این خبرگزاری افزود: «ما به یاد داریم که درین روز میلیون ها انسان مورد ظلم قرارگرفته و اعمال شاقه بر آن ها درداخل زندان ها تحمیل شده بود، که به زنده گی شان خاتمه داد؛ ظلم سیاسی که درزمان استالین و بعد از آن تا اکنون ادامه دارد.

تبصره:

بنا به معلومات رسمی که خبرگزاری "ریا" گزارش داده است، در سال های ۱۹۳۷ و ۱۹۳۸م یک و نیم میلیون انسان به اتهامات سیاسی گرفتار شده که یک میلیون و ۳۰۰ هزارتن شان خارج از محکمه محکوم به جزاء و ۷۰۰ هزارتن شان تیرباران گردیدند، این شکنجه و ظلم، تا بعد از دوران استالین ادامه داشت. در سال های ۱۹۶۷ و۱۹۷۱م نهادهای استخباراتی  K-J-Bبیشتراز ۳ هزارگروه سیاسی را کشف و مورد پیگرد قراردادند و به این ترتیب در دوران اتحاد جماهیرشوروی، ده ها میلیون شهروند این کشورمورد ظلم سیاسی قرارگرفت.

یادبود ظلم سیاسی در مناطق مختلف روسیه درحالی راه اندازی گردید که ویلادیمیرپوتین رئیس جمهور روسیه درین جشن درشهرمسکو شرکت نمود. این موضوع نشان می دهد که حکومت روسیه درپی آن است تا این صفحات سیاهی که میلیون ها انسان را بادلائل دروغین اش مجرم کشیده و بالای شان ظلم نمودند، از تاریخ روسیه بردارد. هم چنان طوری که مرکز "میموریال" مدافع حقوق بشر طبق عادتش، فهرست بازداشت شده گان سیاسی در روسیه را اخراج نموده و دیده می شود، درین اواخر ۱۱۷ تن به دلایل سیاسی زندانی گردیده که نام شان شامل این لیست می باشد. "میموریال" تأ کید نمود: این فهرست کامل نبوده؛ بلکه کمترین ارقامی است که شامل این لیست گردیده است.»

وقتی این فهرست را بررسی نمائیم، دیده می شود، بیشترین کسانی که شامل این لیست اند، مسلمانان بوده چنان چه از سابق مسلمانان شامل شکنجه و آزار بودند، ایشان محکوم ومتهم به فعالیت های حزب التحریر بوده و به همین دلیل مورد ظلم سیاسی قرار گرفتند؛ در حالی فهرست میموریال شامل بیشتر از۵۰ نام از اعضای حزب التحریرشده که در واقعیت، تعداد زندانی هایی که به اتهام فعالیت های حزب التحریر زندانی گردیدند، به صدها تن می رسد.

مدافعین حقوق بشر اشاره برین دارند که سال های قبل، زندانی های حزب التحریر به اعتبار این که گویا ایشان تروریست هستند و فعالیت های شان در روسیه ممنوع است-در حالی که از لحاظ قوانین روسیه این ادعاء اساسی ندارد- جزای حبس شان به ۳ سال می رسیدند؛ اما درین اواخر که قوانین روسیه در زمینه روحیه سختگیرانه تری را به خود گرفته، کسانی که متهم به فعالیت های حزب التحریر می باشند، جزای شان به حبس ابد می رسد.

همه این اتهامات و حبس های طولانی "مبارزین" ما را به یاد شکنجه های زمان اتحاد جماهیر شوروی انداخته و به این نتیجه می رساند که جریان محاکماتی آن زمان با این وقت اصلاً تفاوتی ندارد؛ زیرا قضات کنونی از خود اراده نداشته؛ بلکه به خواست نهادهای امنیتی عمل می کنند؛ چنان چه سارنوالی این کشور که به صفت مدعی العموم وظیفه تحقیق را دارد، به صورت جانبدارانه عمل نموده فرصت و زمینه دفاع را برای متهمین نمی دهد.

به این ترتیب هنوز بیشترین ظلم سیاسی را در روسیه می بینیم که ادامه داشته و نهادهای امنیتی روسیه هنوز در پی کشف دوامدار گروهای سیاسی است؛ در حالی که حکومت روسیه در پی برداشتن این صفحه سیاه از تاریخ روسیه می باشد.

نویسند: سلیمان ابراهیموف

(ترجمه)

در بدل بمباردمان خانه های مردم بی گناه و تباهی خانواده های شان، قتل زنان و کودکان و... معذرت خواستن و این هم یک مقدار پول بی ارزش، بهای این همه خون، جان، مال و ناموس تان! از شعارهای جدید امریکا در افغانستان می باشند.

گزارش ماموریت کمک های امریکا در افغانستان با بیان اعلامیهٔ  اظهار داشت: «تلفات غیرنظامیان به اثر حملات هوایی امریکا در ۹ ماه نخست حدود ۸۰ درصد افزایش داشته است. جنگنده های امریکا در ماه سپتمبر ۷۵۱ بمب در افغانستان پرتاب نمودند که این رقم نسبت به ماه قبل ۵۰ درصد افزایش را نشان می دهد و به این ترتیب ماه سمپتبر امسال از خونین ترین ماه ها از اکتوبر ۲۰۱۰م تا اکنون می باشد.

به اساس گزارش قوای هوایی امریکا به تعداد ۳۲۳۸ بمب در افغانستان در بین ماه های جنوری و سپتمبر امسال استعمال شده است که بیشتر از دو برابر بمب های استعمال شده ای سال قبل را نشان می دهد. همین گونه جنگنده های افغان و امریکایی مشترکاً سبب ۴۶۶ تلفات ملکی در ۹ ماه اول سال جاری گردیده اند که در کل ۵۰ درصد افزایش را نسبت به سال قبل نشان می دهد؛ طوریکه نظر به گزارش یوناما زنان و اطفال دو سوم حصه ی این  تلفات ملکی را تشکیل می دهند.

در برابر این همه جنایات، مردم افغانستان تظاهرات نموده و از ظلم این اشغالگران به رسانه ها شکایت می کنند؛ زیرا این مردم با چشم سر مشاهده کرده اند که امریکا ان صلح و امنیتی را که وعده کرده بود، نیاورده و تحفه ی جز بدبختی نیز به ارمغان نیاورده است.

پس بسیار لازم و ضروری است که در عصر کنونی نیز امت مسلمه درک کنند که دموکراسی، سیکولریستی و لیبرالیزم تنها برای سقوط و انهدام اسلام و مسلمین بوده و اصلاً آن ها را به سوی روشنایی، رفاه و سعادت نمی برند و تخریبات این نظام ها را می توان در افغانستان به وضاحت مشاهده نمود. چنان چه از زمان پا گذاشتن نظام دموکراسی در افغانستان تا کنون هنوز هم هیچ گونه پیشرفتی در عرصه های مختلف؛ مثلاً‌: اقتصادی، بهداشتی، آموزشی و نظامی به چشم نمی خورد و تنها از این کشور به عنوان لابراتواری برای مبارزه با تروریزم استفاده می کنند.

پس موقعیت بسیار کلیدی برای امت مسلمه در افغانستان است که در برابر جنایتکاران ایستاده گی کنند؛ زیرا دشمن هیچ گاهی دوست نمی شود. این دشمنان کسانی اند که خون اطفال بی گناه امت مسلمه را ریختانده و می خواهند، با کمال بی شرمی خود را نجات دهند و قهرمان نیز خطاب می کنند. برای بیان حقایق شواهد کافی وجود دارد؛ اما سوال این جاست که چه قدر دیگر باید قربانی داد و خون بی گناهان ریختانده شوند؟ که تنها خلافت به منهج نبوت می تواند به این همه جنایات خشونت آمیز امریکا پایان دهد و ریشه ظلم را بسوزاند.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ﴾

[محمد: ۷]

ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‏ ايد، اگر الله(سبحانه وتعالی) را يارى كنيد، ياریی تان مى ‏كند و گام های تان را استوار می دارد.

نویسنده: امانه عابد

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

(ترجمه)

خبر:

پژوهشگران بر این نتیجه رسیدند که تلاش دست‎یابی به برابری میان مردان و زنان و نهادینه شدن آن، بدون کدام نتیجه‎ای ۲۱۷ سال زمان برده است. به گفته‎ی روزنامه‎ی گاردین: پژوهشگران مجمع اقتصادی جهانی، تحقیقاتی را انجام دادند که نشان دهنده‎ی تفاوت‎های جدی جنسیتی به‎وسیله نظام اقتصادی و ترویج نابرابری‎ها میان زنان و مردان به‎وسیله‎ی این نظام می‎باشد. این تفاوت‎ها شامل تفاوت‎های دستمزدی میان مردان و زنان در بدل کار داده شده به آن‎ها نیز می‎باشند، قطع نظر از چگونگی کاری‎که به آن‎ها سپرده می‎شود. برآوردهای جدید برای مدافعان حقوق زنان نگران کننده می‎باشد؛ زیرا گزارشی‎که سال گذشته منتشر شد، دستیابی به این پدیده را ۱۷۰ سال دیگر تخمین زده بود. (منبع: قدس عربی ۲ نومبر ۲۰۱۷م)

تبصره:

دست‎یابی به برابری جنسیتی یکی از اهداف و برنامه‎های توسعه وی سازمان ملل، نهادها ومؤسسات زیر مجموع آن، عنوان می‎شد؛ اما سال‎ها از تلاش‎شان برای دست‎یابی به این هدف می‎گذرد؛ ولی درعوض نزدیک شدن به این هدف، از آن دورتر شده‎اند؛ اگر تنها گزارش فوق را در نظر بگریم، آن‎ها برای نهادینه ساختن برابری جنسیتی در ناحیه‎ی اقتصادی به ۲۱۷ سال نیاز داشتند؛ گزارش سال گذشته ۱۷۰ سال دیگر را نیز برای رسیدن به این دست‎یابی پیش‎بینی نموده است، حالان‎که این ملاحظات فقط در ناحیه‎ی اقتصادی بوده است؛ پس درین صورت، وضعیت در ناحیه‎های دیگر چگونه خواهد بود؟

نباید چنین گمان شود که تبعیض علیه زنان صرفاً در محلات کار و جود دارد؛ بلکه دستمزدهای پایین برای زنان در مقایسه با کارگران مرد درعین حرفه، در انگلیس در پهلوی مشکلات دیگر یک مشکل ویژه می‎باشد؛ حتی بخش رسانه‎ای این کشور دارای نابسامانی درازمدت می‎باشد. موضوعی‎که ما قبل از زمان تظاهرات کارکنان "بی بی سی" به دلیل پایین بودن دستمزدهای زنان در مقایسه به دستمزدهای مردان شاغل در آن نهاد، شاهد آن بودیم؛ همان‎گونه نباید گمان شود که این تبعیض‎ها تنها در انگلیس می‎باشد وبس؛ بلکه تبعیض علیه زنان به اوج خود در بسیاری از کشورهای غربی به وضوح قابل مشاهده می‎باشد.

کشورهایی‎که ما را به بحث‎های‎شان در مورد حقوق زنان، درد سر داده‎اند، در این جا ممکن نیست که ما به یادآوری کل آمار و اظهارات موجود در تمام کشورها بپردازیم؛ اما به گونه‎ی مثال: زنان در فرانسه، روز دوشنبه مؤرخ ۳ نومبر ۲۰۱۷م ساعت ۱۱ و ۴۴ دقیقه در یک حرکت نمادین برای دومین سال متوالی، به منظور اعتراض به تفاوت حقوق و دستمزد میان زنان و مردان، استعفای شغلی خود را ارائه نمودند؛ طوری‎که تحقیقات نشانگر آن است که نا برابری میان زنان و مردان، با وجود صلاحیت‎ها و تجربه عملی یکسان الی  ۱۶ درصد می‎رسد.

آن‎چه که لازم به ذکر است: مدعیین "برابری اقتصادی میان زنان و مردان" برای تحقق ادعاهای‎شان به منظور تأمین عدالت برای زنان هیچ تلاشی نمی‎کنند؛ زیرا این نابرابری جنسیتی سود بیشتری برای‎شان دارد. حسب گزارش ارائه شده، در صورت برابری کامل جنسیتی در ناحیه‎ی اقتصادی، باید انگلیس تولیدات داخلی خود را ۲۵۰ میلیارد دالر  افزایش دهد؛ بنابراین، ما چگونه می‎توانیم کورکورانه در سوراخ غرب سر فرود آریم و از حامیان و دعوت‎گران سرمایه‎داری، که به زنان به عنوان کالای منفعتی نگاه می‎کنند، قطع نظر از انسانیت آن‎ها در حد منفعت مادیی‎که به آن‎ها می‎گیرند، برای آن‎ها ارزش  قایل شویم.

در نتیجه، سوال مطرح شده به شدت خود باقی است؛ اما وقتش فرا رسیده است که مدعیان برابری جنسیتی شکست خود را اعلام نمایند و از شعارهای دروغین خودداری کنند. زنان باید درک کنند که نظام سرمایه‎داری و ونظام‎های برگرفته شده از آن، در همه ابعاد زنده‎گی، سبب بدبختی و ناامیدی آن‎ها و تمام بشریت می‎باشند.

اما حقیقتی‎که غیرقابل انکاربوده این است: نظام ربانیی‎که توسط دولت خلافت برمنهج نبوت تطبیق شود، نظامی خواهد بود که عدالت را در حق زنان تأمین و خوشبختی وشادی را به آنان و برای همه بشریت باز می‎گرداند.

نویسنده: برائت مناصره