(ترجمه)

 ‏روز یکشنبه مورخ ۱ اکتوبر ۲۰۱۷م، وبسایت خبری عربی (TRT)تحت عنوان ذیل گزارش داد: «مقامات اسپانیای مانع برگزاری همه پرسی تجزیه طلبی در ایالت کاتالونیای اسپانیا شدند.» این وبسایت خبری افزود: «پولیس نظامی اسپانیا مانع برگزاری همه پرسی استقلال در همان منطقه ای شد که دارای جمعیت ۷.۵ میلیونی و دارای میزان وسیع خودمختاری حکومتی است. نیروهای نظامی به محلات رای گیری یورش بردند و ‏پولیس هم چنان صف آرایی غیرنظامیان را در مقابل محلات رأی گیری پراگنده کرده، اوراق و صندوق های رأی گیری را ضبط نمود. وزارت امور داخله ی اسپانیا اعلام نمود که هرگز برگزاری همه‌ پرسی "غیرقانونی" را اجازه نخواهد داد.»

حال حکام عراق را بگذارید و بدانند که چگونه امور کشورشان را مدیریت کنند و چگونه مردم خود را که توسط آن ها آسیب دیده اند، محافظت می کنند؟ آیا اسپانیا یک کشور دموکراتیک، به ملاحظه ی افکار و نظر دیگران نیست؟ اما زمانی که حاکمان شان احساس خطر کردند، آن ها خود را در اصول آزادی خودسرانه ای قرار داده و هر عملی را که طرفداران تجزیه طلب انجام دادند، سرکوب کردند. بنابر این، آیا آن ها نسبت به شما(عراقی ها) قوی تر بودند؟

قدرت گفتار شمشیر، حقیقی تر از کلمات کتاب است که لبه ی آن مرز میان جدیت و سر و صداهای بی جا است؛ نه مانند سیاستمداران عراقی که توسط دشمنان خود شکست خورده و از حکام انگلیسی(دشمن) خود درخواست کمک نمایند؛ چون "مسعود بازانی" رهبر کردها برای جلب توجه آن ها بخاطر برگزاری همه پرسی تجزیه طلبی گدایی نمود که این عمل شان خلاف موازین اسلامی و شریعت محمدی است. آیا این شایسته رهبر کردها بود که با زنخیر و آهن دست به گریبان شده و مرز بسازد یا درس عبرت برای تمام کسانی که هشدار می دهند، باشد؟ بنابرین شما نه توسط قوانین شریعت پروردگار هدایت شده اید و نه هم توسط قوانین کفری که شما از آن پیروی می کنید.

‏﴿فمَا لكُمْ كيفَ تَحْكُمُونَ﴾

[یونس: ۳۵]

ترجمه: شما را چه می شود(كه چراغ عقل از كف تان به دور می رود؟ به دنبال چه چيز می روید؟) این چه حكمی است كه می كنید؟‏

به تو ای رهبر کرد! در عوض گفتار، به شما مناسب است، بگوییم، کسی که سرزمینی را بدون جنگ می گیرد، به او آسان تر است از کسی که  به راحتی از دست بدهد.

دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه عراق

(ترجمه)

خبر

از سرگیری بمباردمان های شفاخانه ها در بحران شش سالۀ سوریه از طرف نیروهای وفادار به بشارالاسد، محکومیت های شدیدی را از جانب حقوق بشر رو برو شده و یأس را در میان داکتران، به دلیل بی توجهی سازمان ملل در رابطه به حمله بر سهولت های طبی، به وجود آورده است. (منبع: اخبار گاردین، ۲۹ سپتمبر ۲۰۱۷م)

تبصره

طیاره های جنگی، ادلیب را بمبارد کرد و یک بار دیگر برای ما یاد آور شد که سوریه هنوز هم زیر بمباردمان بوده و در حال محو شدن است. پوشش رسانه یی و عکس العمل ها در این مورد بسیار کمتر از آن چه است که حلب در آن قرار داشت. این در حالی ست که همان خبرنگاران آزاد و امدادگرانی که در حلب بودند، این جا نیز در صحنه موجود بوده و تلاش می کردند تا مدد رسانی کرده و از هر جای ممکن گزارش تهیه کنند. بمباردمان شفاخانه ها خط سرخی ست که مکرراً نقض گردیده و داکتران دیگر حاضر نیستند که انرژی شان را در گزارش دهی به خبرنگاران در مورد آن چه آشکار است، ضایع کنند.

سوریه چندین سال است که همه چیز اش به فنا رفته و در حال حاضر با شکنجه و زجر در حال مردن است. به اساس گزارش روزنامۀ گاردین، حملات مکرر در روزهای اخیر در میان داکتران محلی، یأس را به وجود آورده و بعضی های شان حاضر نیستند که در مورد بمباردمان ها با روزنامه های خبری جزییات را شریک کنند؛ زیرا آن ها باور دارند که خواست های شان را مبنی بر حمایت از افراد ملکی، گوش های کر در جهان نمی شنوند. یکی از مقامات امداد رسانی که در اداره کردن شفاخانه های محلی همکاری می کند، چنین می گوید: «پیام من برای سازمان ملل این است که به پیش برود و من سوال می کنم که چرا در نابودی کامل ما تعلل می کنید؟» او هم چنان خواست تا هویت اش فاش نشود، چرا که وی گفت که تقاضای شان بخاطر دخیل شدن سازمان ملل بی فایده بوده و نمی خواهند که شفاخانه های شان با بمباردمان های بیشتری مواجه شوند.

سازمان ملل بارها به صورت کامل چهره ی اصلی اش افشا گردیده و بحران در سوریه برای شان؛ همانند میخی در تابوت شده است. این که حقوق بشر به کجا توجه می کند، کمک های شان و نیروهای نظامی بخاطر کمک کردن به کجا می روند و سایر موضوعات از این قبیل، تماماً به صورت واضح تحت منافع سیاسی قرار داشته و به هیچ صورت ربطی به مشکلاتی که افراد ملکی بی گناه با آن مواجه شده اند، نداشته است. یک داکتری که شفاخانه اش در ادلیب آسیب دیده است، گفت: «شما با خاموشی و کوتاهی تان در حفظ افراد بی گناه در کشتار ما شریک هستید.»

نظم فعلی نظام سرمایه داری ظالمان را حمایه کرده و راه حل های جنگی را توسعه می دهد تا توازن قوت به قسمی که هست، باقی بماند و هیچگاه مسلمانان را در سوریه بخاطر از بین بردن بشارالاسد در صورتی که به نفع شان باشد، کمک نمی کنند. ادلیب خانۀ بیشترین مهاجرین داخلی بوده و آشکار است که جایی در آن برای پنهان شدن وجود ندارد. بعد از تراکم مردم در یک ساحه، بسیار آسان خواهد بود تا آن ها  به شکل دسته جمعی بخاطر ایستاده گی شان در برابر بشار ظالم، به قتل برسند.

برای آن هایی که کمک های مالی کرده اند و در بارۀ وضعیت ادلیب و درکل سوریه خبر سر دادند، حالا باید ثابت شده باشد که مردم در سوریه به گونۀ کامل از طرف تمامی حکومت های مسلمان و نهاد زیر نام "سازمان ملل" ترک شده اند. هدایت الله سبحانه وتعالی در چنین وضعیت صراحت دارد، حمایت از کسانی که در حال نابودشدن هستند، تنها با دولتی که دارای ارتش باشد، عملی خواهد بود، نه با افراد، امدادگرایان، داکتران و خبرنگاران. با این وضعیت در این منطقه، شاید الله سبحانه وتعالی همۀ آن ها را اجر نصیب کند؛ مگر وظایف شان واضح و مشخص است و آن ها به سپر ضرورت دارند تا از کارهای شان محافظت شوند. چنان چه رسول الله صلی الله علیه وسلم فرموده اند:

«إِنَّمَا الْإِمَامُ جُنَّةٌ، يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ، وَيُتَّقَى بِهِ»

(رواه مسلم)

ترجمه: به تحقیق امام سپر است، از عقب آن جنگ می شود و به او پناه برده می شود.

وضعیت در سوریه و وحشت آن، توجه فوری ما را در راستای آگاهی دهی و کوشش های پیگیر بخاطر اعادۀ دوبارۀ خلافت راشدۀ ثانی خواهان است. خلافت یگانه میکانیزمی است که ارتش ها را بخاطر دفاع از افراد بی گناه روانه می کند و امروزه خلافت تنها امید برای مظلومین در هر سرزمین شده است. ما نباید نشسته و به این فکر باشیم که داکتران، کارگران و افرادا ملکی که در صحنه اند، مجبور به تنظیم این حالت هستند.

﴿وَمَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَـذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا﴾

[نسا: ۷۵]

ترجمه: چرا باید در راه الله(سبحانه وتعالی) و(نجات) مردان و زنان و کودکان در مانده و بیچاره ای نجنگید که(فریاد بر می آورند و) می گویند: پروردگارا! ما را از این شهر و دیاری که ساکنان آن ستمکارند(و بر ما بیچارگان ستم روا می دارند) خارج ساز، از جانب خود سرپرست و حمایت گری برای ما پدید آور و از سوی خود یاوری برای مان قرار بده(تا ما را یاری کند و از دست ظالمان برهاند.  

نویسنده: نازیه رحمان

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر