(ترجمه)

به‌تاریخ 28 اپریل ماه گذشته تعدادی از اعضا و افراد وابسته به شورای امنیت سازمان‌ملل از بنگله‌دیش و میانمار دیدار چهار روزه‌ای داشتند. هدف این دیدار، ظاهراً بازرسی پیامد‌های نسل‌کشی مسلمانان روهینگیا عنوان می‌شود. اعضای این شوراء ابراز امیدواری کرده اند که پناه‌جویان روهینگیا به رضا و رغبت خویش و با امنیت کامل به خانه‌های‌شان در ایالت راخین میانمار برگردند؛ چنانچه گاستو میزا رئیس شورای امنیت سازمان‌ملل در ماه اپریل گفت: «اعضای شوراء امیدوار اند پناه‌جویان روهینگیا داوطلبانه و با اطمئنان‌خاطر به خانه‌های شان برگردند.»

میزا در کنفراس مطبوعاتی که در پایان سفرش داشت، بر ضرورت تحقیقات غیرجانبدارانه و مستقل در مورد اسباب و دلایل این بحران تأکید می‌نمود؛ بگونه‌ای‌که گویا اسباب این جنایاتی‌که بیشتر از دو قرن درین سرزمین ادامه داشته و درین اواخر منجر به بیجا شدن تقریباً کل مسلمانان روهینگیا شده است، بر سازمان‌ملل و کشورهای عضو آن و بر شورای امنیت این سازمان پوشیده بوده؛ گویا که سازمان‌ملل و جامعۀ بین‌المللی راه‌حل این بحران را نمی‌دانند، در حالی‌که جامعۀ بین‌المللی خود دلیل اصلی بحران روهینگیا می‌باشد.

لازم به ذکر است که اسلام در 788م در عهد خلافت هارون‌الرشید وارد برما شد و تقریباً در سال‌های1430م الی 1784م حدوداً 350 سال، این ایالت به وسیلۀ مسلمانان اداره و تحت حاکمیت اسلام قرار داشت، تا این‌که بودائی‌های بت‌پرست، که از ناحیۀ اسلام نگرانی داشته و از حقانیت آن می‌ترسیدند، از روی نفرت و عداوتی‌که نسبت به اسلام، این سرزمین را اشغال نموده و به وسیلۀ قتل و فساد، آن‌را به ویرانی کشانیدند. بیشترین قربانی‌های این نفرت و دشمنی آن‌ها علمای اسلام و دعوت گران اسلامی بوده اند. بعد از آن استعمار جهانی به ویژه انگلیس، به منظور استعمار این سرزمین استراتییژیک و مملو از سرمایه‌های بکر و دست‌ناخورده دیگر مسلمانان روهینگیا را به کشتارگاه راهبان بودائی‌های وحشی که در حمایت مستقیم انگلیس قرار داشته اند، کشاند و منجر به قتل و آواره‌گی هزاران مسلمان دیگر نیز گردید.

پس از این‌که برما ظاهراً استقلال شکلی خویش را گرفت، انگلیس تسلط خویش را بالای این سرزمین به‌طور مستقیم و از طریق کشور هند حفظ نمود. اما درین اواخیر این کشور توجه امریکا را نیز به خود جلب نموده است، دلیل آن سیاستی می‌باشد که امریکا برای مبارزه با اسلام و تحت نظر داشتن چین اتخاذ نموده است. امریکا برای پیش‌برد این سیاست خویش با هم‌پیمانان خود در حکومت مودی کار نموده، آنگ‌سان‌سوچی را که بنام "برندۀ جایزۀ نوبل" نامیده می‌شود، برای پیشبرد این سیاست خود استخدام نمود، کسی‌که برای بقای تسلط انگلیس بر کشورش پدر خود را که نسبت به سیاست‌های انگلیس موقف مخالف داشت، به قتل رساند.

دولت نظامی میانمار همیشه مزدور وفادار انگلیس بوده است، استعماری‌که از پایان حکومت اسلام بدین سو، مستقیم و غیرمستقیم بودائی‌های متعصب را به قتل و شکنجۀ مسلمانان میانمار حمایت نموده است؛ اما از آن‌جایی‌که سیاست انگلیس بر فریب و نیرگ بناء یافته، درین اواخر دولت نظامی برما به روسیه و چین از خود نزدیکی نشان داده و برای کاهش نفوذ امریکا بر میانمار، به کمک‌های این دو کشور روی تأکید داشته است. چین به تازه‌گی و در پاداش به اخراج مسلمانان از ایالت راخین، وعده داده تا یک منطقۀ و یژۀ اقتصادی را درین ایالت ایجاد نماید. روسیه دخالت در امور داخلی میانمار را محکوم نموده و با این موقف‌گیری‌اش، از دولت حاکم در این کشور حمایت می‌کند. چین، روسیه و هند به ترتیب در قتل و سرکوب وحشیانۀ مسلمانان سینکیانگ، چچن و کشمیر، شریک می‌باشند.

بنابر این، هرگونه انتظار از سازمان‌ملل و شورای امنیت آن، مبنی بر این‌که برای مشکل مسلمانان روهینگیا کدام اقدامی صورت گیرد، جز جهل مرکب و خودفریبی متقلبانه، چیزی بیش نیست. از طرفی‌ هم، چه چیزی باعث شده تا ما از سازمان همکاری‌های اسلامی انتظار داشته باشیم که در حل این معضله سهم گرفته و تصور کنیم توان حل آن را دارد؟ در حالی‌که چهل و پنجمین دور اجلاس وزرای خارجۀ دولت‌های عضو سازمان کنفرانس اسلامی در پنجم و یا شیشم ماه می 2018م در داکه برگزار شد.

این اعضا بر آزادی قدس تأکید داشته و نگرانی عمیق خویش را در خصوص وحشیگری‌های سازمان‌یافته علیه مسلمانان روهینگیا ابراز داشته اند؛ اما این دولت‌ها هم‌چنان بی‌شرمانه بر اجرای قطع‌نامۀ سازمان‌ملل در مورد قضیۀ فلسطین و روهینگیا، مصمم می‌باشد. یا چه چیزی ما را وادار نموده است که درین خصوص از حکام مسلمانان و گماشتگان غرب توقع داشته باشیم؟ در حالی‌که این حکام به پیمان نظامی تحت رهبری  مزدوران امریکا(آل سعود) پیوسته اند، پیمانی‌که 34 کشور عضو داشته و برای مبارزه علیه اسلام و مسلمین و برای اجرای دستورات امریکا سازمان یافته است، پیمانی‌که برای نجات برادارن ما در فلسطین، سوریه، افغانستان، کشمیر و اراکان، کوچک‌ترین کاری را انجام نداده ونخواهد داد. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَإِنِ اسْتَنْصَرُوكُمْ فِي الدِّينِ فَعَلَيْكُمُ النَّصْرُ﴾

ترجمه: اگر در(حفظ) دین(خود) از شما یاری طلبند، بر شماست که آن‌ها را یاری کنید. 

در حال حاضر ادارۀ امور ما مسلمانان در دست حکامی می‌باشد که مانند یهود علیه اسلام و مسلمین قرار دارند؛ چون مشرکین و نصاری با ما در جنگ می‌باشند. بلی، تنها راه‌حل عملی برای نجات مسلمانان روهینگیا، تأسیس دولت خلافت راشده برمنهج نبوت می‌باشد و بس، خلافتی‌که به مثابۀ سپر مسلمانان روهینگیا بوده و برای نجات شان اردو‌های اسلامی را بسیج و تحت رهبری خلیفه راشده برای جهاد فی سبیل‌الله در آزادی اراکان پیکار نموده و از نظام ستمکار میانمار و راهبان وحشی بودائی‌ها قصاص خواهد گرفت. اراکان سرزمین اسلامی بوده، آزادی هر وجب آن بر کل مسلمانان فرض می‌باشد.

نویسنده: عماد الامین