(ترجمه)

زمین با تمام وسعت‌اش بر روی انسان تنگ شده و انواع مخاطر مُهلک انسان را محاصره نموده است؛ تو گویی در بین زمینی‌که از "ماین" فرش شده‌است، قدم بر می‌دارد و در حالی‌که از برخورد با یک ماین جان به‌سلامت برده‌است، تشویش دارد که با آن‌دیگری برخورد نکند.

در یک پژوهش راجع به حالات "مرگ‌ومیر" انسان که با یک گراف نمودار بسیار بزرگ نشان داده شده است، عواملی‌که در مرگ انسان نقش داشته اند را نمایش می‌دهد؛ مثلاً "کوسه" کم‌ترین تعداد از حالات قتل بشر را به‌نام خود ثبت کرده است و گراف نسبت به حیوان درنده‌ی کشنده‌تر صعود کرده تا این‌که به خزندگان دریائی و حشرات سمی می‌رسد و کم کم گراف مرگ، صعود کرده و با در نظرداشت قاتل و تعداد قربانیان‌اش رنگ آن تغییر می‌کند، تا این‌که تمام صفحه رنگ سرخ به‌خود می‌گیرد که دلالت بر حجم قتل و خطرناکی قاتل دارد و اسم قاتل نیز در بین خط سرخ در میانه‌ی مساحتِ بزرگ ظاهر می‌شود... انسان! بلی انسان سالانه 475 هزار تَن را می‌کُشد و بر این تعداد هیچ‌کدام از حیوانات دیگر سبقت نگرفته اند، به استثنای پشه که توسط آن سالانه 725 تن کشته می‌شوند.  

این پژوهش، فقط منحصر به کشتار مستقیم فردی است، در غیر این‌صورت انسان با انواع کشتار غیر مستقیمی‌که به علت فاصله گرفتن از نظام صحیحی‌که پروردگارش برایش نازل نموده جای‌گاه نخست را به‌خود اختصاص می‌دهد، انسان به‌جای این‌که به این قول پروردگار خویش لبیک گوید:

﴿... فَإِمَّا یأْتِینَّكُم مِّنِّی هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَای فَلَا یضِلُّ وَلَا یشْقَى﴾

{طه: 123}

ترجمه: هرگاه هدایت و رهنمود من برای شما آمد، هركه از هدایت و رهنمودم پیروی كند، گمراه و بدبخت نخواهد شد.‏

انسان با عدم پیروی نمودن از فرامین آسمانی، خودش را قاتل خویش نموده است؛ چنان‌چه الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

‏ ﴿وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنكاً﴾

‏{طه: 124}

‏ترجمه: هركه از یاد من روی بگرداند (و از احكام كتاب‌های آسمانی دوری گزیند)، زندگی تنگ (و سخت و گرفته‌ای) خواهد داشت‌؛ (چون نه به قسمت و نصیب خدادادی قانع خواهد شد و نه تسلیم قضا و قدر الهی خواهد گشت)!

هرچند از متاع دنیا بهره‌مند باشد، بازهم در واقع حال‌اش آن‌چنان خواهد بود که آیۀ مبارکه به تصویر کشیده است. برای مسلمان و غیر مسلمان هیچ‌راه نجاتی از شرارت‌های این شر فراگیر که زمین را در برگرفته وجود ندارد، مگر این‌که به قضای الله سبحانه وتعالی تسلیم شود.

 همه به نظام و قوانینی تن دادند که کشورهای سکولاریزم آن‌ها را وضع نموده و نظامی را تطبیق می‌کنند که هیچ ارتباطی به وحی الهی ندارد و در پَس هر قانون و تصمیمی‌که اتخاذ می‌گردد، هوای نفس کسانی است که در واقع خود را به‌جای الله‌سبحانه وتعالی قرار داده و قانون وضع نموده اند.

 مصیبت بزرگ این است که نظام سرمایه‌داری، نظامی‌که جهان به اشکال مختلف به آتش‌اش می‌سوزد، تمام تمرکز خویش را به مصلحت و منفعت سرمایه‌داری مبذول داشته و آن‌را بر تمام ارزش‌های‌انسانی بر کسانی‌که زیر چتر این نظام زندگی می‌کنند، ترجیح می‌دهد. به همین دلیل، کشوری را می‌یابید که جنبه اقتصادی "گردش‌گری" را هزاران بار بیش‌تر اهمیت می‌دهد از این‌که گسترش وبای بسیار کشنده را اعلام کند. هم‌چنان کشوری را می‌یابیم که به صنعت و صادرات پرداخته و مهم‌ترین فکر و سیاست‌اش بر محور این است که چگونه از زیان اقتصادی خود را نجات دهد، بدون این‌که کوچک‌ترین توجهی به زیان‌های جانی انسان‌ها داشته باشد و نیز دولتی را می‌یابید که در آن طغیان‌گر دیکتاتور ظالم، توسط دسته‌های جانی خود حکومت می‌کند و حکومت قبل از این‌که مردم را هشدار داده و بحران را تصریح بدارد، منتظر فرمان دیکتاتور است؛ زیرا مهم‌تر از همه، صحت و راحت دیکتاتور در اولویت قرار دارد!

چین برای ماه‌ها در به‌کار گیری اجراآت جدی برای قرنطینه کردن ویروس جدید "کورونا" متردد بود و به‌ سرعت تمام گسترش یافت تا این‌که وبایی شد که تمام بشریت را در تمام جهان نگران کرده است؛ حتی به‌خاطر عدم اعتماد مردم به نظام و دست‌اندرکاران نظام، مردم به رهنمودهای‌آن توجهی نکردند و قبل از این‌که شهر"ووهان" چین قرنطینه گردد، هزاران نفر این شهر را ترک کردند؛ این در حالی بود که وجود این ویروس را پنج ساعت قبل از قرنطینه کردن، اعلام کرده بودند!

اما در کشورهای ما که حاکم و محکوم هم‌دیگر را نفرین می‌کنند، نه از مراقبت‌های پزشکی، نه از شفافیت در مورد رسیدگی به قضایا و نه‌هم اعتماد موجود است، تا جایی‌که نزد مردم تجارب زیادی از ناکارایی حکام مزدور در حل مشاکل انباشته شده است؛ حل هر قضیه‌ای که برای مسلمانان و غیر مسلمانان مهم بوده است. وضعیت ما به مراتب خطرناک‌تر از کشور بزرگی مثل چین است. مردم در سرزمین‌های اسلامی بدون رهبری تصمیم می‌گیرند که چه کنند؛ چون رهبران نظام‌های موجود برای خودنمایی، شهرت و به‌طور نمایشی برخی از کارها را انجام می‌دهند که در واقع تُهی از مراقبت‌های پزشکی است. یا هم هدف‌شان بدست آوردن کمک و مساعدت‌ها است؛ آن‌هم در نهایت صرف خودشان، هواداران‌شان و ثروت‌مندانی‌که از آن‌ها "حکام" اعلام رضایت کرده اند؛ کارهای بنیادی مثل به اجراء گذاشتن قرنطینه.

در غیاب نگهبان و خلیفه‌ای که امت را با اسلام رهبری کرده و تمام تلاش خود را به‌خرج دهد تا خطرهای روزگار را از امت دفع کند، امت به‌شکل مستقیم به پروردگار خویش پناه آورده است و دستان زاری و تضرع را به‌طرف الله‌سبحانه وتعالی به‌خاطر برطرف کردن این خطر فراگیر بالا کرده است. فراخوانی از طریق شبکه‌های اجتماعی رد و بدل می‌شد که از مسلمانان می‌خواست تا در زمانی واحد یعنی روز سه شنبه 3 مارچ در تمام جهان مسلمانان نماز گذارده و هم‌زمان دعا کنند که الله سبحانه وتعالی وبای "کرونا" را از زمین برچیند.

این دعوت هرچند که تلاشی برای جمع کردن مسلمانان به عملی مندوب "نماز حاجت" بود و معانی‌ چون وسعت امت و زیر سوال بردن مرزهای خونین استعماری داشت؛ مگر با آن‌هم دعوتی با روحیه‌ای ناامیدی بود که ناشی از احساس خطر قریب الوقوع است؛ چون نه تنها حاکمی نداشتند تا امورشان را سرپرستی کند؛ حتی حاکمی ندارند که تصور رعایت امورشان در سایۀ سرمایه‌داری، عقیده‌ی سکولاریزم و قوانین کفری برخواسته از آن از وی انتظار برود؛ چون ایشان در تبعیت کورکورانه از حکام غرب استعمارگر با توپ و تانک سکولاریزم را بالای مردم تحمیل می‌کنند.

درین‌جاست که باید فراخوانی از گذاردن نماز موحد را از خواست‌گاه احساساتی محض به خواست‌گاه فکری آن انتقال دهیم و باید هر مسلمان از خود بپرسد که: چرا به راه‌حل‌هایی پناه ببریم که دشمنان ما و مزدوران‌شان از حکام ما، برای ما  تدارک دیدند و فهمیده و نفهمیده بر این دسیسه‌ها سکوت اختیار نموده که در نهایت منجر می‌شود تا در روی‌کرد روی‌گردانی‌شان از ذکر الله سبحانه وتعالی مستمر بمانند؟!

شایان ذکر است که از سِرّ بازتاب صفحات مطبوعاتی شان بپرسیم؛ مطبوعاتی‌که کورتر از دجال است. چند روز قبل یکی از رسانه‌ها پس از ادای نماز صبح، برای آزادسازی مسجدالاقصی دعا می‌نمود؛ این در حالی‌ست که چشم این صفحات کور است تا تظاهراتی را پوشش دهند که خواهان بسیج شدن اردوهای مسلمانان برای آزادسازی مسجدالاقصی است؛ هم‌چنان که پروردگار امر نموده است!

غرب کافر استعمارگر _ بزرگ‌ترین دشمن مسلمانان_ به‌خوبی می‌داند که اقصی را فقط اردوی مسلمانان می‌تواند آزاد سازد و نیز این را می‌داند که هر فراخوانی برای فهم این موضوع  منجر به آزادی مسلمانان و در نهایت تطبیق اسلام خواهد شد.

این فهمی‌که حزب التحریر حامل آن بوده و امت را به آن رهنمایی می‌کند، دشمنان امت افکار و مفاهیم اشتباه زیادی را بر آن حایل قرار دادند و تا حدودی هم توانستند آن را بپوشانند؛ هرچند به لباس فراخواندن به نماز فرض یا نفل پوشانده شود و حتی ممکن است تشویق به مشارکت در کلیساها و معابد کنند تا دین جدیدی را به‌نام "دین انسانیت" تأسیس کنند؛ تا بدین ترتیب امت را از راه‌حل اساسی و اتخاذ تصمیم سرنوشت‌ساز که خلع حکام خائن و بیرون راندن استعمار است، اغوا کنند. این همه به‌خاطر ترس از این است که امت یک‌بار دیگر قدرت و تصمیم سلب شده‌ای خود را پس بگیرد و از بین خود، مردی را انتخاب کند تا در بین‌شان به آن‌چه الله‌سبحانه وتعالی نازل نموده است، حکم کند؛ البته در سایه‌ی دولتی‌که امر امت را رعایت نموده و دولتی‌که الله‌سبحانه وتعالی به آن امر نموده و رسول وی صلی‌الله‌علیه وسلم بشارت آن امر پایان دادن به حکومت جبری را و بازگرداندن آن به‌شکل اولی آن‌را داده است؛ خلافت راشده بر منهج نبوت که امور جهان را رعایت خواهد کرد.

ای امت اسلام! راه را با بازگرداندن حکومت اسلامی و ازسرگیری زندگی اسلامی کوتاه‌تر کنیم؛ فراخوان‌های این‌طرف و آن‌طرف ما را مشغول نسازد تا این‌که از تداوی اصل مریضی‌که همانا نبود حکم به آن‌چه الله‌سبحانه وتعالی نازل کرده است، باز بمانیم؛ چون این اصل مرض و اصل تداوی است. آیا برای مسلمانان هلاکتی مُهلک‌تر از روی‌گردانی شان از یاد الله سبحانه وتعالی در حکم نمودن به کتاب وی و سنت رسول اش وجود دارد؟!

باید عقول به آیات الله سبحانه وتعالی ملتفت شود تا دولت‌اش باز گردد و قلوب در مورد تنگ شدن زندگی برما که زیاد هم به‌طول انجامید، ملتفت شود و دعوت‌های خویش را به ازسرگیری حکم نمودن به آن‌چه الله‌سبحانه وتعالی نازل نموده است، تعالی بخشیم تا مصداق آیت شریفه‌ی زیر قرار گرفته و امر وی سبحانه وتعالی را اطاعت و تصدیق کرده باشیم؛ چنان‌چه وی سبحانه وتعالی در کتاب راستین خویش چنین می‌فرماید:             

‏‏ ﴿یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ ینصُرْكُمْ وَیثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ* وَالَّذِینَ كَفَرُوا فَتَعْساً لَّهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ* ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَرِهُوا مَا أَنزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ*‏ أَفَلَمْ یسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَینظُرُوا كَیفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَیهِمْ وَلِلْكَافِرِینَ أَمْثَالُهَا*‏ ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَأَنَّ الْكَافِرِینَ لَا مَوْلَى لَهُمْ‏﴾‏

{محمد: 7-11}

‏ترجمه: اي مؤمنان! اگر (دين الله سبحانه وتعالی) را ياري كنيد، الله شما را ياري مي‌كند (و بر دشمنان‌تان پيروز مي‌گرداند) و گام‌هاي‌تان را استوار مي‌دارد (و كار و بارتان را استقرار مي‌بخشد)! كافران، مرگ بر آنان باد، و الله اعمال (نيك) ايشان را باطل و بيسود گرداناد!‏ اين بدان خاطر است كه چيزي را كه الله فرو فرستاده است دوست نمي‌دارند و لذا الله كارهاي (نيك) ايشان را هم باطل و بيسود مي‌گرداند. ‏‏آيا در زمين به گشت و گذار نپرداخته‌اند تا ببينند عاقبت كساني‌كه پيش از ايشان بوده‌اند به‌كجا كشيده و چه شده است‌؟ الله آنان را نابود ساخته است (و دمار از روزگارشان را بدر آورده است) و براي كافران امثال اين عواقب و مجازات‌ها خواهد بود. ‏‏‏اين (عاقبت نيك مؤمنان و عاقبت سوء كافران) بدان خاطر است كه الله (سبحانه وتعالی) سرپرست و ياور مؤمنان است، وليكن كافران هيچ‌گونه سرپرست و ياوري ندارند.

نویسنده: جمال علی-مصر

مترجم: اسماعیل نصرت‏

(ترجمه)

خبر:

سازمان صحت/بهداشت جهانی کرونا را به عنوان وبای جهانی معرفی نمود. تیدروس رئیس سازمان مذکور گفته که شمار موارد ابتلا به این ویروس در جریان دو هفتۀ گذشته در بیرون از چین 13 برابر شده. معمولاً "وبای جهانی" به بیماریی گفته می‌شود که همزمان در چندین دولت در سراسر جهان منتشر می‌شود. (منبع: بی بی سی)

تبصره:

شمار کسانی‌که به دلیل گرسنه‌گی می‌میرند، بسیار بیش‌تر از کسانی است که به دلیل ویروس کرونا جان شان را از دست می‌دهند؛ چنان‌چه سایت "ویرلدمیترز" آمار وحشت‌ناکی را منتشر نموده که من نمی‌خواهم آمار سالانۀ آن را بیان کنم، بلکه برخی از آمار روزهای 3/2 را بیان می‌کنم که پیوسته در حال افزایش هم هست: مرگ و میرهای ناشی از گرسنه‌گی 16055، آلوده‌گی آب 1212، بیماران معده 18733، سقط جنین 61360، ایدز 2419. اگر شما خود به این سایت مراجعه نمائید، آمار و ارقام به مراتب بیش‌تری را مشاهده خواهید نمود و این آمار بارها از مرگ و میرهای ناشی از کورونا افزون‌تر است؛ اما چرا این همه تبلیغات رسانه‌ای، آیا این یک جنگ اقتصادی و یا سیاسی است؟

گزارش تخنیکی سازمان اونکتاد وابسته به سازمان ملل نشان می‌دهد که کاهش دو درصدی تولیدات چین پیامدهای چند برابری بالای جریان اقتصاد جهانی دارد و تاکنون منجر به کاهش حدود 50 ملیارد دالر امریکائی در تجارت میان دولت‌های مختلف شده. این گزاراش نشان می‌دهد که صنعت تولید ابزار آلات ریز و دقیق و قطعات موتر و دستگاه‌های ارتباطی بیش‌تر از این کاهش متضرر شده اند.

پامیلا کوک رئیس بخش تجارت جهانی و کالای سازمان اونکتاد می‌گوید: اقتصادهایی‌که بیش‌ترین خسارت را متحمل شده اند؛ مناطقی مانند اتحادیۀ اروپا با 15.5 ملیارد دالر، امریکا با 5.8 و جاپان با 5.2 ملیارد دالر می‌باشد. این مسئول اقتصادی سازمان ملل افزود: این خسارت‌ها برای دولت‌هایی پیش‌رفته که اقتصاد آن روی تولید مواد خام می‌چرخد، خسارتی بسیار هنگفت به شمار می‌رود. خسارت‌هایی چین به 20 ملیارد دالر رسید و بازار علی بابای چین ملیاردها دالر را به نفع یک شرکت آمریکائی ضرر نمود، طوری‌که شرکت امریکائی آمازون 35 ملیارد دالر را به دلیل ترس و دست پاچه شدن مردم از اخبار مربوط به کرونا در چین سود برد، زیرا تجار به جای خرید از شرکت اکسپرس چین، شروع به خرید از شرکت امریکائی آمازون نمودند.

(CNN) در گزارشی به نقل از ادارۀ ترانسپورت هوایی جهانی گفت که شرکت‌های هوانوردی جهانی ممکن است در صورت گسترش ویروس کرونا تا 113 ملیارد دالر متضرر شوند.

شرکت (Flybe) انگلیس روز پنج‌شنبه عملاً اعلان ورشسکته‌گی نمود و گفت که بیش‌تر از دوهزار کارمند خود را پس از خسارت‌های که پی‌همی‌که در از شروع سال جاری متحمل گردیده، اخراج کرده است. این ورشکسته‌گی درست چند ماه پس از آن اتفاق می‌افتد که برای نجات آن برنامه‌ای توسط حکومت روی دست گرفته شده بود، اما به نظر می‌رسد این برنامه در برابر خسارت‌های ناشی از ویروس کرونا مؤثر نبوده و تاب آورده نتوانست. این وبا هم‌چنین عرصه‌های گردشگری اردن، لبنان، المغرب و سایر اماکن را نیز سخت متضرر نموده.

به نظر می‌رسد اخبار مربوط به ویروس کرونا تمام اخبار مربوط به جنایت‌هایی‌که دولت‌های غربی در سوریه، عراق، یمن، لیبیا و معاملۀ قرن مرتکب می‌شوند را تحت الشعاع قرار داده که خود نشان دهندۀ محقق شدن آجندای کثیف این دولت‌های تروریستی به دور از چشم رسانه‌هاست.

نخستین گامی‌که در برابر وباء‌ها و بیماری‌های ساری باید برداشته شود، همانا قرنطینه کردن است. اما فرق میان قرنطینه در دولت خلافت و قرنطینه در دولت‌های سرمایه‌داری حاکم در تعامل امت با هریک از این دو نوع دولت‌داری است. در دولت‌های سرمایه‌داری مردم قرنطینه فرار نموده و اندکی از روی رغبت و داوطلبانه به آن تن می‌دهند، اما در دولت خلافت، فرد مسلمان خودش با رغبت و داوطلبانه آن را رعایت می‌کند، زیرا آن را یک حکم شرعی می‌بیند که پایبندی به آن یک وجیبه است. پس هرگاه دولت خلافت اعلان قرنطینه نماید، افراد با قناعتی‌که به عدالت قانون دارند و به آن به چشم حکم شرعی از جانب الله متعال می‌بینند، آن را عملی می‌نمایند، زیرا پایبندی به چنین قرنطینه‌ای اطاعت از الله سبحانه وتعالی است و نه اطاعت از بشر. از اسامه بن زید رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«إذَا سمِعْتُمْ الطَّاعُونَ بِأَرْضٍ، فَلاَ تَدْخُلُوهَا، وَإذَا وقَعَ بِأَرْضٍ، وَأَنْتُمْ فِيهَا، فَلاَ تَخْرُجُوا مِنْهَا» 

(متفقٌ عليهِ)

ترجمه: هرگاه شنیدید در سرزمینی طاعون آمده، وارد آن سرزمین نشوید و هرگاه طاعون آمد و شما درآن سرزمین بودید، از آن بیرون نروید!

هم‌چنین از عائشه رضی الله عنها روایت است که گفت:

«سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ r عَنْ الطَّاعُونِ فَأَخْبَرَنِي أَنَّهُ عَذَابٌ يَبْعَثُهُ اللَّهُ عَلَى مَنْ يَشَاءُ وَأَنَّ اللَّهَ جَعَلَهُ رَحْمَةً لِلْمُؤْمِنِينَ لَيْسَ مِنْ أَحَدٍ يَقَعُ الطَّاعُونُ فَيَمْكُثُ فِي بَلَدِهِ صَابِرًا مُحْتَسِبًا يَعْلَمُ أَنَّهُ لَا يُصِيبُهُ إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ إِلَّا كَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ شَهِيدٍ» 

(رواه البخاري)

ترجمه: از رسول الله صلی الله علیه وسلم در مورد طاعون پرسیدم، وی صلی الله علیه وسلم به من خبر داد که آن عذابی است که الله (سبحانه وتعالی) آن را بالای هرکسی‌که بخواهد می‌فرستد و الله آن را برای مؤمنین رحمتی قرار داده. هرگاه فردی‌که طاعون فرارسد و او در در شهر خود باقی مانده و شکیبائی و خویشتن داری به خرچ دهد و بداند که چیزی بجز آن‌چه که الله برایش نوشته نخواهد رسید، پاداشی به سان پاداش شهید خواهد داشت!

این به علاوۀ اقداماتی است که دولت خلافت باید برای معالجۀ اتباع خود روی دست گرفته و عملی نماید.

این است فرق میان دولت خلافت و دولت سرمایه‌داری! فرد مسلمان در دولت خلافت پایبندی به قوانین را عبادت می‌شمارد، در حالی‌که در دولت سرمایه‌داری مردم برای دورزدن قانون از هر حیله و نیرنگی استفاده می‌کنند و تن به قرنطینه نمی‌دهند، مگر این که با اعمال زور مجبور شوند، زیرا نظام سرمایه‌داری از هیچ‌گونه ارزش انسانی و اخلاقی برخوردار نیست تا مردم به آن اعتماد نمایند و در سرزمین وبازده باقی بمانند و مطمئن باشند که به آنان رسیده‌گی لازم صورت خواهد گرفت؛ به علاوۀ این که عدم باور به جنت و دوزخ و حساب و عقاب خود گزینه‌ای جز فرار برای مردم نمی‌گذارد. حتی ممکن است در مواردی بعضی‌ها زیر حاکمیت نظام‌های بشری اقدام به نشر و پخش بیماری‌های مسری به سایر افراد کنند و با خود بگویند: "من و دیگران یک سانیم یا من که نبودم جهان نباشد" کاری‌که بعضی از مردم چین در جریان انتشار کرونا کردند؛ اما فرد مسلمان بقای خود در سرزمین وبازده را حفاظت از جان دیگران و قربان نمودن خود بر می‌شمارد که در بدل آن خود را به درجۀ شهادت می‌رساند. این احساس مسئولیت را شما هرگز در هیچ ایدیولوژی و دین دیگری بجز اسلام نخواهید یافت، پس هرگاه چنین بیماری‌هایی در یک منطقۀ کوچک محاصره گردد، دامن سایر مردم را نخواهد گرفت و آنان به زنده‌گی اقتصادی خود ادامه خواهند داد.

چه وقت جهان پی خواهد برد که برپائی دولت خلافت و تطبیق درست احکام اسلام، هدیۀ الهی برای تمام بشریت است؟! اینک ما در ماه مارچ به سر می‌بریم، ماهی‌که نودونهمین سال‌روز نابودی دولت خلافت را به یاد مان می‌دهد. امیدواریم الله سبحانه وتعالی موعد برپائی مجدد این نظام الهی را زودتر قرار دهد تا مانع این همه بیماری‌ها، شرارت‌ها و ترورهایی قرار گیرد که دولت‌های جنایت‌کار حاکم در جهان به بار آورده و مردم سراسر جهان، اعم از مسلمان و غیر مسلمان، در آتش آن می‌سوزند.

نویسنده: نجاح السباتین از ولایت اردن

مترجم: عبدالله دانشجو