(ترجمه)

به تاریخ 2 آوریل 2021، ادارۀ امنیت ملی هند حکم توقیف دو شخصی را به نام‌های احمد عبدالقادر 40 ساله و عرفان نصیر 33 ساله را در شهر بنگلور بعد از دستگیری آن‌ها به تاریخ 8 اکتوبر 2020 برای بار دوم صادر نمود. دلیل دستگیری آن دو شخص را به نحوی ارتباط با فعالیت‌های تروریستی شبکه ISIS، حلقات اسلامی و حزب‌التحریر داده است (منبع: The News Minute).

این اقدام توسط بسیاری از مقامات امنیت مخصوصاً کسانی‌که سوگند بردگی به کشور‌های استعماری یاد کرده اند و از اعتماد مردم سوء استفاده نمودند، نشان می‌دهد که با این وضعیت عادت کرده ایم. کسانی‌که با مفکورۀ فاسد تحمیل‌شده عادت کرده باشند؛ هرگاه بخواهند حزب‌التحریر را بدنام سازند، حتی بدون کوچک‌ترین ثبوت تلاش می‌ورزند تا اتهامات کاذبانه مانند برچسب تروریزم را بالای حزب ببندند. در واقع، این کار آن‌ها جعل و دروغ محض بوده و سپس با بی‌شرمی در رسانه‌ها پخش می‌نمایند و با کودنی و کوتاه فکری، فکر می‌کنند که مردم جامعه کورکورانه بدون کدام پرسش و جستجو به آن‌ها باور می‌نمایند.

در حالی‌که رسانه‌های جهانی و افکار عامه مخصوصاً در غرب به شمول مفکرین، خبرنگاران و سیاست‌مداران اعتراف می‌نمایند که طریقۀ حزب‌التحریر برای اظهار مفکوره‌هایش طریقۀ سالم بحث و مباحثه‌است و برای اظهار مفکوره‌هایش به اعمال مادی و خشونت‌آمیز دست نمی‌زند. به همین دلیل حزب‌التحریر در مراکز و شهر‌های بزرگ جهان آزادانه می‌تواند فعالیت کند. حزب‌التحریر از شرق جهان در استرالیا و در سرتاسر قاره‌ها الی غرب جهان در امریکا آزادانه در محضر عام کنفرانس‌ها، سیمینار‌ها و فعالیت‌هایش را به روش‌سالم و عاری از خشونت راه‌اندازی می‌نماید.

حزب‌التحریر از زمان تأسیس‌اش تا حال با یقین کامل به این نتیجه رسیده است که مفکوره‌های ناب تا وقتی‌که بالای آن تدبر صورت نگیرد، در میدان عمل تطبیق نگردد و اطمینان قلبی حاصل نشود، نمی‌تواند به آسانی فراگیر و نشرو پخش شود. همین شیوۀ مخلصانه سبب می‌شود تا مفکوره‌ها بالای شخص و رفتار یک گروه تأثیر کند و به عالی‌ترین رفتار مبدل شود و این کار با شیوۀ خشونت‌آمیز و تروریستی ناممکن است.

تهمتی‌که ادارۀ امنیت ملی هند بالای حزب می‌بندد را می‌توان با بررسی و مرور تاریخ طولانی حزب در هند و در سرتاسر جهان به بسیار آسانی رد نمود. تاریخ فعالیت حزب‌التحریر در مهم‌ترین مراجع سیاسی، آرشیف‌های علمی و دایرة المعارف‌های فرهنگی؛ برعلاوه، در گزارش‌هایی‌که توسط مفکرین و مراکز تحقیقی و فکری به نشر سپرده شده اند، کاملاً واضح و مشهود است. ضمناً از طریق انترنت در ساحاتی‌که انترنت موجود است نیز قابل دسترس و مشاهده می‌باشد.

با وجودی‌که مقامات هندو از تمامِ این حقایق به طور کامل آگاهند، خواستند با مسدود نمودن ویب‌سایت‌های حزب‌التحریر و پنهان نمودن حقایق، دروغ‌های خویش را پوشش دهند و این همه در کشوری صورت می‌گیرد که مقامات آن ادعا دارند که بزرگ‌ترین دموکراسی به شکل همه‌جانبه در این کشور تطبیق می‌گردد. اما، تمام تلاش و پلان آن‌ها شکست خورده است، زیرا حقایق و فعالیت‌های حزب‌التحریر نه تنها در ویب‌سایت‌ها موجود است، بلکه سراسر انترنت را فرا گرفته است. چون حزب‌التحریر یگانه حزب واقعی جهانی‌ست که از قلب‌ها و جان‌های مردم سرچشمه گرفته است.

در واقع، قضیه ارتباط فعالیت‌های سیاسی و فکری حزب‌التحریر به فعالیت‌های نظامی و امنیتی شبکه ISIS کاملاً ارتباط بی‌اساس و بی‌بنیاد است. چون حزب‌التحریر رفتار، طریقه و مفکورۀ سیاسیِ که شبکه ISIS اتخاذ کرده را نقد کرده است. هر عضو حزب‌التحریر که با موقف‌ها و افکاری‌که تبنی نموده است، مخالفت نماید، نمی‌تواند با حزب باشد و یا طریقه‌اش را ادامه دهد.

بهتر این است که مقامات امنیت ملی هندو جامعه را از خطرات واقعی و اصلیِ که مردم هند را به ستوه آورده مانند: مؤلدین فساد که جامعه را فاسد نموده، محرکین کشتار تودۀ عظیم مردم در سرتاسر هند و جاسوسان کشور‌های غربی که به خاطر منافع کشور‌های استعماری ثروت و سرمایه هند را می‌دزدند، محافظت نمایند. در این صورت‌ آشکار می‌شود که چگونه مقامات امنیت ملی هندو در ادای مسؤلیت خویش در مقابل مردم کوتاهی نموده اند و تلاش کردند تا به منظور ایجاد فاصله میان حزب‌التحریر و جامعه اذعان عامه را با دروغ و افتراء منحرف نمایند. الله سبحانه و‌تعالی فرموده است:

﴿وَقَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَعِندَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ وَإِن كَانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبَالُ﴾ ]ابراهیم: 46[

ترجمه: آن‌ها نهایت مکر (و نیرنگ) خود را به کار زدند و همه مکرها (و توطئه‌های شان) نزد الله آشکار است، هر چند مکرشان چنان باشد که کوه‌ها را از جا برکند.

در ارتباط به رسانه‌ها چنین باور داریم که شکار دامِ آن‌ها نمی‌گردند و یا به خود اجازه نمی‌دهند تا وظیفۀ خویش را در مقابل جامعه فراموش کنند و یا حقایق را پنهان و اذعان عامه را با دروغ منحرف نمایند و یا در تحریک مردم هند علیه یک دیگر شرکت کنند. اگر چنین است و رسانه‌ها به رساندن پیام مخلص هستند؛ پس باید محدودیت تحمیلی ویب‌سایت‌های حزب‌التحریر بشکند و حقیقت طریقه، مفکوره و شیوۀ فعالیت حزب در جامعه را به نشر بسپارد.

هم‌چنان این وظیفه رسانه‌ها‌ست تا مردم هند را از جنایاتی‌که مقامات دولتی مرتکب می‌شوند، هشدار دهند که سیاست امریکا را در مبارزه علیه اسلام روی دست گرفته اند. زیرا امریکا کشوری خطرناکی است که چندین ملت‌ها و کشور‌های بیش‌تر را قربانی منافع خود نموده است. این‌که مقامات هندو خود بازوی دولت امریکا شده اند، در واقع نشان دهندۀ خطری است که مردم هند و آینده این کشور را به طرف نابودی سوق می‌دهد. اگر با کوتاه فکری، پالیسی امریکا را ادامه دهند، کشور را دامنگیر بحران خواهند ساخت که امریکا نافع آن خواهد بود.

حزب‌التحریر برای احیأ و تأسیس مخلصانۀ دولت خلافت دعوت می‌کند؛ دولتی‌که تاریخ وسیع و پر افتخار 1342 ساله دارد که در اوایل قرن بیستم در هند موجود بود؛ هنگامی‌که گاندی حرکت آزادی‌خواه هند را رهبری می‌کرد، تصمیم گرفت که موضوع امنیت دولت خلافت یکی از موضوعات بنیادی و اساسی وی باشد. به منظور تقویت و حمایت از مسلمانان و به هدف حفاظت از دولت خلافت قبل از سقوط‌اش در سال 1924، گاندی درک نموده بود که با سقوط دولت خلافت، کشور انگلیس استعمار‌گر بالای مردم هند مسلط خواهد شد.

حزب‌التحریر در سراسر دنیا به شمول هند مبارزه فکری و سیاسی می‌کند و از طریق بحث و مباحثه رابطۀ مخلصانه، عمیق و دراز‌مدت را مستحکم می‌سازد، زیرا دعوت‌اش برای مردم و از میان مردم است. الله سبحانه و‌تعالی فرموده است:

﴿قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللَّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَا وَمَنِ اتَّبَعَنِي﴾ ]یوسف: 108[

ترجمه: بگو این راه من است من و پیروانم و با بصیرت کامل، همه مردم را به سوی الله دعوت می‌کنیم.

انجینیر صلاح الدین عضاضه

رئیس دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

مترجم: عبدالله صالحی

(ترجمه)

در حقیقت، الله سبحانه وتعالی ازلی و ابدی است و اوست فضیلت دهنده مخلوقات خود با انواعی از فضیلت­ها. اوست که از روی مهربانی خود سفرۀ رحمتش را برای تمام مخلوقات گسترانده است و از آنجا که او رحمن و رحیم است؛ رحمت خود را ویژۀ اهل طاعت و بخشندگی­اش را برای همه اختصاص داده است. الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿ثُمَّ تَابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُواْ﴾ [توبه: 118]

ترجمه: سپس الله لطف خویش را شامل آنان ساخت تا به توبه نایل آیند.

الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ﴾ [مائده: 54]

ترجمه: الله آنان را دوست می­دارد و آنان الله را.

در روشنایی آیات مبارکه فوق درمی‌یابیم که به سبب لطف مقدر شده­ی الله سبحانه وتعالی محبت وی بالای مخلوقات‌اش سبقت گرفته است. پس ثنا و ستایش برای اوتعالی باد، هما‌ن‌گونه که سزاوار ذات بزرگ و سلطه عظیم‌اش است.

اگر یکی از ما با دقت کامل روی چیزهایی‌که الله سبحانه وتعالی برایمان آفریده و ما در احاطه‌آن بسر می­بریم بیندیشد، حتماً قلب وی از سر شوق و محبت برای این خالق محبوب و دوست‌دار ذوب خواهد شد. کدام احسان بزرگ­تر از این خواهد بود که تو را الله سبحانه وتعالی از نیستی به هستی آورد؛ سپس با بخشش عقل تورا از باقی آفریده­هایش متمایز ساخت و مقامت را بلند نمود؛ سپس بخاطری­که گمراه نشوی بسویت انبیاء علیهم السلام را فرستاد و تنها به این بسنده نکرد، بلکه عقلت را نیز وسیله معرفت خود گشتاند و مسئله را تنها به تبلیغ رسولان نگذاشت، بلکه تمام آیاتش عقلت را مخاطب قرار داده و رهنمایت بسوی اوست و بهترین مخلوقاتش را بسویت فرستاد تا قلبت را بسوی او متوجه سازند و برایت از میان شریعت­ها شریعتی؛ برگزید که سرتاسرش رحمت، انصاف، دوستی و کرامت است.

چی احسانی بالاتر از این؛ زن به غیر از مسلمان بودن دارد؟ الله‌سبحانه وتعالی زن را ملکه خانه ساخته است. مرد بخاطر زن مورد محاسبه قرار می­گیرد و نیز او تعالی سرپرستی از زن را به عنوان یک مسؤولیت بزرگ، نه چیز دیگری از قبیل برتری و شرافت بدوش مرد گذاشته است. الله‌سبحانه وتعالی مکانت و شرافت مرد را مرتبط به احسان همراه با اهل و خانواده­اش گشتانده است، آنگاه که رسول‌الله صلی‌الله علیه وسلم فرموده اند:

«خَيْرُكُمْ خَيْرُكُمْ لِأَهْلِهِ»

ترجمه: بهترین شما، بهترین شما نسبت به خانواده اش است.

و بهترین مال مرد را همان مالی گردانیده است که بر اهل خود به مصرف می­رساند و ارتباط با فامیل و احسان کردن با آن‌را سببی برای رسیدن بنده به خودش گردانیده است... و افزون بر این­ها، دیگر مزیت­هایی نیز وجود دارد که مجال بیان آن در اینجا نیست؛ پس چه احسان و مهربانی بیشتر از این؛ ای زن مسلمان؟!

الله سبحانه وتعالی کسی‌ست که ما را با این همه مراقبت احاطه کرده است و تفصیل آن‌را در قصه موسی علیه‌السلام بخاطر اهتمام به یک زن بیان داشته است، آن‌جا که فرموده است؛ ﴿كَيْ تَقَرَّ عَيْنُهَا وَلَا تَحْزَنَ﴾؛ تا چشمانش روشن گردد و غمگین نگردد. الله سبحانه وتعالی ما را بیهوده و به عبث نیافریده است. او سبحانه وتعالی در کتاب خود بیان نموده که ما را بخاطر ابتلاء و آزمایش آفریده است! سپس احسانش بر ما سبقت گرفته است. الله سبحانه وتعالی هنگامی­که آدم علیه السلام را آفرید، فرشتگان برایش فرمودند: ﴿أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ﴾؛ آیا کسی را جانشین در زمین می­گردانی که در آن خون می­ریزاند. الله در جواب فرمود: ﴿إِنِّي أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ﴾؛ همانا من می­دانم آنچه را که شما نمی­دانید.

پس، تو ای مرد مسلمان و ای زن مسلمان، که از جانب صاحب احسان مورد اعتماد و اعتبار قرار گرفته­ای؛ اعتبار و اعتماد را حفظ فرما و به آن خیانت نکن. الله سبحانه وتعالی مرگ و زندگی را آفرید تا احسان در عمل ما را ببیند و نگاه کند که کدام یک از ما نیکوکارتریم! الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ وَكَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاءِ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ﴾ [هود: 7]

ترجمه:و اوست کسی‌که آسمان­ها و زمین را در شش روز آفرید و عرش او بر آب بود تا شما را بیازماید که کدام یک نیکوکارترید.

و الله سبحانه وتعالی در سوره کهف فرموده است:

﴿إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً﴾ [کهف: 7]

ترجمه: در حقیقت، ما آنچه را که بر زمین است، زیوری برای آن قرار دادیم، تا آنان را بیازماییم که کدام یک از آنان نیکوکارترند.

و در سوره ملک می­فرماید:

﴿الَّذِي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ﴾ [مک: 2]

ترجمه: الله کسی است که مرگ و زندگی را پدید آورد تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید و اوست شکست ناپذیر بخشنده.

و در حدیث امیر المومنین عمربن الخطاب که امام مسلم در صحیح خود وارد کرده که رسول الله صلی الله علیه وسلم  فرمودند که وقتی جبرائیل علیه السلام از ایشان در باره احسان سوال کرد، ایشان فرمودند:

«أَنْ تَعْبُدَ اللَّهَ كَأَنَّكَ تَرَاهُ فَإِنْ لَمْ تَكُنْ تَرَاهُ فَإِنَّهُ يَرَاكَ»

ترجمه: این­که الله را بپرستی گویا که او را می­بینی، پس اگر تو او را نمی­بینی، در حقیقت او ترا  می­بیند.

الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿وَمَا تَكُونُ فِي شَأْنٍ وَمَا تَتْلُو مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ وَلَا تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلَّا كُنَّا عَلَيْكُمْ شُهُوداً إِذْ تُفِيضُونَ فِيهِ وَمَا يَعْزُبُ عَنْ رَبِّكَ مِنْ مِثْقَالِ ذَرَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَلَا فِي السَّمَاءِ وَلَا أَصْغَرَ مِنْ ذَلِكَ وَلَا أَكْبَرَ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ﴾ [يونس: 61]

ترجمه:(ای پیامبر)! تو به هیچ کاری نمی­پردازی و چیزی از قرآن نمی­خوانی و شما (ای مؤمنان)! هیچ کاری نمی­کنید، مگر این­که ما ناظر بر شما هستیم، در همان حال که شما بدان دست می­یازید و سرگرم انجام آن می­باشید و هیچ چیز در زمین و در آسمان از پروردگار تو پنهان نمی­ماند، چه ذره­ای باشد و چه کوچک­تر و چه بزرگ­تر از آن، (همه این­ها) در کتاب واضح و روشنی (در نزد پروردگارتان، به نام لوح محفوظ ثبت و ضبط می­گردد.

همه عبادات واجبه در ماه رمضان واجب­تر و لازمی­تر می­گردد؛ حتی عبادت نافله به درجه واجب صعود می­کند. این بدان خاطر است تا که به پروردگارت نزدیک شوی؛ همان ذاتی‌که اگر بسویش به اندازه یک وجب نزدیکی شوی، به اندازه یک ذراع بسویت نزدیک می­شود و ا و سبحانه وتعالی همواره انسان‌را هدایت نموده و توبه­اش را پذیرا می­باشد تا انسان به اندازه‌ای ‌به او تقرب جوید که او دوست می­دارد.

پس ای بنده الله، ای که از روز آفرینشت تا به امروز مورد احسان الله سبحانه وتعالی قرار داری و همواره او تعالی برایت لطف  و رحمت را تعهد می­کند! آیا پاداش نیکی و احسان غیر از نیکی و احسان است؟

این از کمال احسان و لطف الله‌سبحانه وتعالی است که ما را دستور به اطاعت خود می­دهد و ما را به آن رهنمایی کرده و طریقه تقرب به سویش را برایمان الهام می­کند؛ سپس عمل نیک را پذیرفته و آن‌را چند برابر می­کند و پاسخ نیکی را نیکی می­دهد.

ای زن مسلمان! این جا بعضی از سوالاتی است که إن‌شاء الله همکاریت می‌کند تا جایگاه قدم­هایت را بشناسی، که آیا قدم‌هایت را بر قدم­گاه رسول‌الله صلی‌الله علیه وسلم نهاده­ای؛ همان که در حجة الوداع در باره زنان سفارش کرد یا که العیاذ بالله از آن منحرف گشته و روی گردان هستی؟

• آیا الله سبحانه وتعالی و رسولش نزدت نسبت به غیرشان محبوب­تر هستند؟
• آیا پایبند به فرامین و دستورات الله سبحانه وتعالی هستی هر‌چند که مخالف خواسته‌ات باشد؟ آیا لباس و پوشش تو مطابق خواسته­ی او هست؟ آیا قلبت مخلص او و اساس زندگیت بخاطر رضایت او هست؛ طوری­که دنیا را بزرگترین هم و غم خود و نه هم نهایت علم خود قرار دهی؟
• آیا از کسانی هستی که در بدست آوردن کالای ناچیز و فانی دنیا رقابت می­کنند، مال خود را به مصرف رسانده و بیشتر وقت خود را روی گفتگوی این کالای ناچیز سپری کرده و غافل از آبادسازی سرای آخرت خود هستند؟
• آیا از حفظ، تدبر، قرائت، تعلیم و تعلم کتاب الله بهره‌مند هستی؟
• آیا وقت خود را با زنان همسایه و خویشاوند در غیبت و سخن­چینی سپری می­کنی یا الگوی و چراغ هدایت هستی و جلسات تو جلساتی است که در آن یاد الله شده و در آن فرشتگان حضور بعمل می­آورند؟
• آیا شعائِر و مناسک الله را محترم می­شماری و به آن­ها اهانت نمی­کنی و گناه و معصیت را کوچک نمی­شماری، مثل چیدن ابروها، تمسخر کردن، فرو روی و باطل‌گرایی در حیثیت­ها و اصالت­ها مثل عادت بعضی از زنان؟
• آیا ملتزم به فرمان الله سبحانه وتعالی هستی و در صورتی­که مرتکب گناه شوی، آیا از وی آمرزش می­طلبی؟ آیا نصیحت و رهنمایی را بدون استکبار و اصرار ورزیدن بر گناه قبول می­کنی و خودستایی و خود منشی ترا به گناه وادار نمی­کند؟
• آیا تعهد کرده­ای که از جمله نصرت دهندگان دین الله باشی و بدان خاطر به آموزش علوم شرعی پرداخته باشی تا بدان وسیله بسوی دین الله و بسوی حاکمیت دین الله دعوت کنی یا در برابر این فرض بزرگ الهی سهل‌انگاری نموده­ای و زبان حال و قال تو گویا اینست که: «من مشغول تربیه اولاد خود هستم و آنان را تربیه نیک می­کنم»؟
• آیا عملاَ اولاد خود را تربیه مشروع کرده­ای تا در ازای آن برای آخرت خود توشه بدست آوری و کسب ثواب کنی، طوری‌که با آنان به عنوان نعمت الهی برخورد کنی و بدین فکر باشی که فردای قیامت فرزندانت را ملاقات خواهی کرد و با اشاره به آنان چنین خواهی گفت: پروردگار من! این نعمتی است که تو برایم نیکی کردی و بخشیدی و من متعهد و ملتزم به سرپرستی و احسان آنان بودم تا برایت بندگان صالح و مصلحی شوند؟
• آیا همکار همسرت در اطاعت الله هستی و آیا رکن اساسی و محکمی در تشکیل خانواده صالح و نافع برای مسلمانان هستی یا مشغول سروسامان دادن خود هستی و شعارهای تابناک فریبکارانۀ زنانه را سر داده و خواهان استقلال و مساوات بین مرد و زن هستی و می­خواهی خود را اثبات کنی؟

در پایان از الله سبحانه وتعالی می­خواهیم که این امثله فوق را برایمان وسیلۀ کمک کنندۀ قرار دهد تا با استفاده از آن احسان را در عمل خود رعایت کنیم و نقش خود را به عنوان زنان مسلمان به عنوان وظیفه خود در این دنیا بطور کامل و پابرجا ایفاء کنیم و در ردیف کسانی قرار بگیریم که به این قول رسول الله صلی الله علیه وسلم تمسک ورزیده اند:

«إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ إِذَا عَمِلَ أَحَدُكُمْ عَمَلاً أَنْ يُتْقِنَهُ»

ترجمه: همانا الله دوست دارد که وقتی یکی از شما کاری را می­کند؛ آن کار را با احسان و با کمال و تمام انجام دهد.

بدون شک که حالا زمان آن‌فرا رسیده است که هر مجتهد و تلاش کنندۀ داشته­هایش را دریافته و آن­ها را بکار ببندد. از الله سبحانه وتعالی آمرزش می­طلبیم تا از سر تقصیرات ما در گذرد و در ادای مسئولیت، ما را همکاری نماید...

#رمضان_والإحسان

#Ramadan_And_Ihsan

#Ramazan_ve_İhsan

نویسنده: بیان جمال

برای رادیوی دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

مترحم: محمد مزمل

(ترجمه)

مسئله عصمت یکی از مباحث مربوط به ثقافت اسلامی است. در جریان  این مبحث، ما در مورد مفهوم عصمت، تعریف آن در لغت و اصطلاح و دلالتش صحبت خواهیم نمود.

الله سبحانه وتعالی نخبگان بشریت یعنی انبیاء را بر اساس فطرت سلیم آفرید و چنان تربیه­ای برای شان مهیا ساخت که بتوانند بار امانت دعوت مردم بسوی توحید و اعمال صالحه را تحمل نمایند. لذا انبیاء علیهم السلام از صفات ویژۀ برخوردار هستند که در غیرشان نمی­توان یافت. از جمله آن صفات یکی هم صفت عصمت است که بدلیل تحقیق هدف نبوت و رسالت؛ نسبت آن به غیرشان مطلقاً نادرست است. اعتقاد به عصمت انبیاء از لوازم و ضروریات ایمان به شمار می­رود. بنابر این وقتی گفته می­شود؛ عقیده اسلامی عبارت از ایمان به الله سبحانه وتعالی، فرشتگان، کتاب­های آسمانی، رسولان، ایمان به روز آخرت و ایمان به قضاء و قدر است که خیر و شر آن هردو از جانب الله می‌باشد، بدین معنا نیست که هیچ چیز دیگری وجود ندارد که باید به آن اعتقاد داشت. باید دانست که این موارد فوق الذکر اساسات ایمان هستند و افکار دیگری نیز وجود دارد که متعلق به عقیده اسلامی می­باشد؛ از جمله عصمت انبیاء که در تحت ایمان به انبیاء شامل است و کفر به آن؛ به معنای کفر به رسالت و نبوت انبیاء می­باشد.

تعاریف لغوی و اصطلاحی زیادی از سوی متکلمین پیرامون مسئله عصمت ارائه شده است. عصمت در لغت عرب به معنای وقایه، منع نمودن و حفاظت آمده است، اما در اصطلاح اکثریت متکلمین در تفسیر عصمت گفته اند که: عصمت؛ لطف یا توفیق الهی است که الله سبحانه وتعالی برای بعضی از بندگانش بخشیده است و توسط آن، آنان را از ارتکاب گناهان و ترک طاعات با وجود قدرت‌شان بر این کار، حفاظت و نگهداری می­کند.

بر این اساس، هر نبی و رسول از اشتباه و خطاء در تبلیغ معصوم بوده، در آنچه در مورد الله سبحانه وتعالی می­گوید، خطا نمی­کند و هیچ چیزی را از آنچه که الله برایش وحی می­کند، فراموش نمی­کند؛ جز چیزی را که الله بخواهد و نه هم چیزی را کتمان و اضافت می­کند. الله سبحانه وتعالی فرموده است:  

﴿وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى﴾ [نجم: 3]

ترجمه: و(رسول الله) از روی هوا و هوس سخن نمی­گوید.

و گفته است:

﴿سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنْسَى إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَى﴾ [اعلى: 6]

ترجمه: ما قرآن را بر تو خواهیم خواند و به تو خواهیم آموخت و تو دیگر آن را فراموش نخواهی کرد، مگر چیزی را که الله بخواهد. قطعا او آشکارا و نهان را می­داند.

و  فرموده است:

﴿وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ (44) لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ (45)س ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ﴾ [حاقة: 44-46]

ترجمه: اگر (رسول الله) بعضی از سخنان دروغین را بر ما می­بست، ما دست راست او را می­گرفتیم؛ سپس شاه­رگ قلبش را قطع می­کردیم.

و الله سبحانه وتعالی، جمع­آوری قرآن را در سینه رسول الله صلی الله علیه وسلم بدوش گرفت:

﴿لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (16) إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ * فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ﴾ [قیامت: 16-18]

ترجمه: (به هنگام وحی قرآن) شتابگرانه زبان به خواندن آن مَجُنبان (و آیات را عجولانه و آزمندانه تکرار مگردان)؛ چرا که گردآوردن قرآن (درسینه تو) و (توانائی بخشیدن به زبان تو، برای) خواندن آن، کار ما است(پس از ناحیه حفظ قرآن در میان دل و جان خود و روان خواندن و درست تلاوت کردن آن با زبان خویش، نگران مباش). پس هرگاه ما قرآن را (توسط جبرئیل بر تو) خواندیم، تو خواندن آن را (آرام و آهسته) پیگیری و پیروی کن(وظیفۀ تو، پیروی از تلاوت پیک وحی و ابلاغ رسالت آسمانی است و بس).

اما آنچه از نبی بصورت غیر صریح و واهی نقل شده و ظاهر آن خلاف باطن آن است، پس می­توان آن را در امور دنیوی گنجانید. مخصوصاً بخاطر مصلحت مثل؛ توریه به عنوان تکتیک جنگی تا دشمن نتواند سلاح خود را مجهز کند و رسول الله صلی الله علیه وسلم به خاطر خوش ساختن دل اصحاب خود و جذب محبت‌شان با آنان شوخی و سرگرمی می­کرد، اما جز حق چیزی نمی­گفت؛ زیرا همانگونه که انبیاء و رسولان از کبائر معصوم هستند، در تبیلغ از سوی الله نیز معصوم هستند. رسول الله هیچ­گاه گناهی از کبائر را مرتکب نمی­شد، چون انجام کبیره به معنای ارتکاب معصیت و وقتی‌که معصیت به اجراء در آید، به تبلیغ نیز رسوخ می­کند؛ در حالی­که این محال است. شکی نیست در این که گناهان کبیره؛ قدر و منزلت انسان را در نزد الله و مردم می­کاهد و رسول الله از هر چیزی‌که قدر و منزلت او را بکاهد و در آن عیبی وارد کند، منزه است و تمام افعال و اقوال آن برای امت اسلامی تا قام قیامت منبع شرعی بحساب می­رود، اما در مورد عصمت از گناهان صغیره علماء اختلاف نظر دارند و صحیح اینست که انبیاء و رسولان از هر آنچیزی‌که معصیت و گناه نامیده می­شود و استعمال لفظ معصیت بر آن صدق می­کند، معصوم هستند. ناگفته نماند که آنان از ارتکاب مکروهات، ترک مندوبات و ترک خلاف اولی معصوم نیستند، زیرا این موارد با نبوت و رسالت در تناقض نیست و این صحیح نیست که گفته شود؛ عصمت یک امر غیر اختیاری است و نبی توسط آن هدایت می­شود. بنابر این؛ معصوم مانند سایر مردم اعمال و افعال خود را به شکل ارادی و اختیاری انجام می­دهد و مجبور به انجام طاعات و ترک محرمات نیست؛ بلکه به اراده و اختیار خود از الله اطاعت می­کند، اما به این دلیلی‌که از دانش و تقوای کامل برخوردار است، طاعت را بر می­گزیند و مخالفت را ترک می­کند. اشباع غرایز و حاجات عضوی بدن علت تام و ملازم برای ارتکاب گناه نیست که بگوییم حتماً باید گناه کرد، پس دانسته می­شود که عصمت مانع قدرت و توانایی بر انجام کار زشت نیست.     

و دلیل عصمت انبیاء دلیل شنیداری و سمعی نبوده، بلکه یک دلیل عقلی­ست؛ چون نبی و رسول بودن معصومیت را در تبلیغ از سوی الله سبحانه وتعالی بصورت حتمی همراه دارد و این از صفاتی است که عقل وجود آن را در هر نبی و رسول اقتضاء می­کند. اگر احتمال امکانیت عدم عصمت در یک مسئلۀ وجود می­داشت؛ در هر مسئلۀ خلل سرایت می­کند و در آن هنگام تمام نبوت و رسالت را به نابودی می­کشاند، پس عصمت برای انبیاء ثابت بوده و الله سبحانه وتعالی بواسطه آن، انبیاء را از سایر بشر متمایز ساخته است تا حکمت تأسی و اقتدا کردن به آنان متحقق شود و در غیر این­صورت، گرفتن از آنان مثل گرفتن از غیرشان می­بود و در نتیجه ممکن بود که در تشریع نسبت خطاء، زیادت و یا نقصان داده می­شد و این غیر ممکن است، مگر فراموش نشود که عصمت انبیاء از زمان نبی شدن و رسول شدن شان توسط ارسال وحی آغاز می­یابد، اما قبل از نبوت و رسالت آنچه بر دیگران جایز است بر آنان نیز جایز است، چون عصمت مختص به نبوت و رسالت است.

الله سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿وَوَجَدَكَ ضَالّاً فَهَدَى﴾ [ضحى: 7]

ترجمه: و تو را سر گشته و حیران(در میان شرک بت پرستان و یهودیان و مسیحیان، کفر کافران، ظلم و زور قلدران و کشتار قبائل به فرمان جاهلان) نیافت و (در پرتوِ وحی آسمانی به یکتاپرستی یزدانی) رهنمودت کرد؟

و فرموده است:

﴿نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَذَا الْقُرْآنَ وَإِن كُنتَ مِن قَبْلِهِ لَمِنَ الْغَافِلِينَ﴾ [يوسف: 3]

ترجمه: ما از طریق وحی این قرآن، نیکوترین سرگذشت­ها را برای تو بازگو می­کنیم و (تو را بر آنها مطلع می­گردانیم) هرچند که پیشتر از زمرۀ بی خبران (از احوال گذشتگان) بوده­ ای.

و گفته است:

﴿مَا كُنتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَلَا الْإِيمَانُ﴾ [شورى: 52]

ترجمه: (پیش از وحی) تو نمی­دانستی کتاب چیست و ایمان  کدام است.

نویسنده: فارس الفارس

عضو دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه عراق

برای رادیوی دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

مترجم: محمد مزمل

«عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ ﷺ يَطُوفُ بِالْكَعْبَةِ وَيَقُولُ: «مَا أَطْيَبَكِ وَأَطْيَبَ رِيحَكِ، مَا أَعْظَمَكِ وَأَعْظَمَ حُرْمَتَكِ، وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لَحُرْمَةُ الْمُؤْمِنِ أَعْظَمُ عِنْدَ اللَّهِ حُرْمَةً مِنْكِ؛ مَالِهِ وَدَمِهِ وَأَنْ نَظُنَّ بِهِ إِلَّا خَيْراً» (رواه ابن ماجه)

ترجمه: عبد الله ابن عمر (رضی الله عنه) روایت می‌کند که وی رسول الله صلی الله علیه وسلم را در حال طواف نمودن در کعبه دید که رسول مبارک می‌فرمودند: «اي‌ كعبه‌! چقدر پاک ‌هستی و چقدر بويت‌ پاكيزه‌ و معطر است‌، چقدر با عظمت‌ هستی و ‌چقدر حرمت‌ و احترامت بزرگ‌ است،‌ اما سوگند به‌ ذاتی‌كه‌ جان‌ محمد در دست‌ اوست‌، همانا حرمت‌ مؤمن‌ نزد الله(سبحانه‌و‌تعالی) از حرمت‌ و احترام‌ تو بزرگ‌تر است‌[حرمت‌]؛ مال‌ وی و [حرمت‌] خون‌ وی و اين‌كه‌ در حق‌ وی جز گمان[ظن] خير برده‌ نشود».

- رژیم حسینه با کشتار و گلوله‌های بی‌رحم، مدام حرمت خون مسلمانان را نقض کرده است.

- رژیم حسینه مردم را با آهن و آتش هر زمانی‌که آنان خواسته‌ای را یا بخاطر حقوق‌شان یا ایمان‌شان در رابطه به کشتار دسته‌جمعی "ساپلا چتار" و سرکوب وحشیانه در جریان جنبش "ایمنی راه"، مطرح نمودند، سرکوب نموده است.

- نقض حرمت مساجد و رفتار وحشیانه رژیم حسینه با مسلمانان تنها با [اعمال و رفتار] قصاب مودی و نهاد یهودی غاصب قابل مقایسه است.

• تنها خلافت قریب الوقوع این حکمرانان را به مجازات می‌کشاند و انتقام خون شهدا را خواهد گرفت؛ فلهذا، برای حرکت و دعوتی متحد شوید تا خلافت را تحت قیادت صادق حزب التحریر تأسیس نماید.

• ای نیروهای مخلص نظامی! طریقه‌ای که رژیم حسینه بخاطر سرکوب مردم با آهن و آتش به پیش می‌برد، مسئولیت شماست که بلافاصه جلو ظلم و استبداد او را بگیرید. در کنار مردم باستید و به حزب التحریر نصرت (حمایت مادی)‌ بدهید تا این رژیم را ریشه‌کن نماید و خلافت راشده ثانی بر منهج نبوت را مجدداً احیا نماید.

حزب التحریر-ولایه بنگله‌دیش

مترجم: داکتر زکریا