(ترجمه)

پرسش

السلام علیکم ورحمت الله وبرکاته!

در نظام حکم دو گونه عبارت وجود دارد، آیا این دو عبارت با هم متعارض نیستند؟

پاسخ

وعلیکم السلام ورحمت الله وبرکاته!

نصی را که شما از کتاب (الخلافة) یادآوری کردید، هم‌چنان در نسخه عربی "نظام حکم" صفحه (60) موجود می‌باشد و این نص بیانگر حکم شرعی می‌باشد که هرگاه خلافت اسلامی در یکی از سرزمین‌هایی‌که شروط چهارگانه را داشته باشد، قایم گردد و آن سرزمین با خلیفه بیعت نمود، پس خلافت در آن سرزمین منعقد و حاکم خواهد بود، حتی اگر آن کشور ممثل اهل (حل و عقد) در بیشتر سرزمین‌های اسلامی نباشد. پس اگر در کشور شما با خلافت اسلامی بیعت صورت گیرد، نظام خلافت در آنجا برپا خواهد شد، حتی اگر بیشتر مردم شما از پیکرۀ امت و یا اهل عقد نبوده باشند، چون اقامۀ خلافت اسلامی فرض کفایی می‌باشد و کسی‌که به این فریضه به صورت درست آن اقدام می‌کند، در حقیقت به واجبی عمل نموده است، بناءً دیگران ملزم به تبعیت آن خواهند بود.

اما نص دیگر در نسخۀ عربی "نظام حکم" صفحه (85) چنین صراحت دارد: «پس برای کسانی‌که جهت دست‌یابی به قدرت اقدام نموده اند، جایز است تا شخصی شایسته‌ای را که دارای ویژگی‌های انعقاد خلافت باشد، از میان مسلمانان بخاطر به دوش کشیدن اداره امور و رهبریت، نامزد دهند و همه و یاهم بیشتر از اهل (حل و عقد) در آن سرزمین گردهم آمده و خواهان بیعت با آن شخص گردند تا به حیث خلیفه گزیده شود، بعدا اهل (حل و عقد) با رضایت و اختیار، مطابق کتاب الله و سنت رسولش با آن شخص بیعت می‌نمایند که با این بیعت آنان خلافت منعقد می گردد.»

پاسخ این مسئله به چگونگی انعقاد بیعت در آن سر زمین تعلق دارد. لذا موضوع نخست از دومی متفاوت است.

اول) پاسخ به پرسشی‌که چنین مطرح شده است: آیا بخاطر تأسیس خلافت اسلامی باید اکثر اهل (حل و عقد) از میان امت اسلامی بیعت نمایند؟ یعنی اگر در کشور شما خلافت تأسیس گردید، باید بیشتر کشورهای عربی و اسلامی بیعت نمایند تا خلافت منعقد گردد؟ و به گونه مثال اگر مصر بیعت نکرد، آیا خلافت منعقد نشده است؟

پاسخ: نخیر! این‌گونه نیست، بلکه تأسیس خلافت اسلامی در هرکشوری‌که شروط آن را دارا باشد و بیعت اهل آن کشور با شخص واجد شرایط، باعث انعقاد خلافت صحیح می‌شود و بالای بقیه مسلمانان بیعت اطاعت و داخل شدن در این دولت واجب می‌گردد.

دوم: در پاسخ به این پرسش: چگونه در کشور شما خلافت تأسیس می‌گردد؛ در حالی‌که پاسخ نخست صراحت دارد که خلافت در کشور شما منعفد می‌گردد؛ حتی اگر متباقی مسلمانان بیعت نکرده باشند؟

پاسخ: اگر مسلمانان و یا اهل قوت مسلمان به قدرت فایق آمدند و بخاطر اجرای احکام اسلامی حاکم را که نظام کفر را بالایشان تنفیذ می‌کرد، به زیر کشیدند و شخص مسلمان را که شروط خلافت را داشته باشد، کاندیدا نمودند و از همه اهل (حل و عقد) و یا بیشتر آنان مطابق قرآن و سنت خواهان بیعت با آن شخص شدند، خلافت منعقد می‌گردد. پس این دو موضوع متمم یکدیگرند، نه متعارض هم.

برادرتان عطاء بن خلیل ابوالرشته

(ترجمه)

آنچه مهم است، اینست که از ابتدای انقلاب بیشتر از یک ملیون انسان در سوریه از بین رفته است و قاتل هم معروف است و ابزار جنایت نیز بزرگ‌تر از اینست که رسانه‌ها بتوانند از آن چشم‌پوشی کنند... این بشار اسد جنایت‌کار است که به طور مداوم مناطق تحت تصرف‌اش را به خاک یکسان می‌کند و طیاره‌ها/جنگنده‌های او و جنایت‌کار روسیه، سوریه را زیر بمب گرفته و مردم‌اش را به قتل می‌رساند. از این جهت کنفرانس‌ها و اجتماعاتی را با کسانی‌که ادعای دوستی با مردم بی‌چارۀ سوریه دارند، برگزار می‌کند.

شاید خواننده سوال نماید که "چرا از جنایت‌های نظام بشار و روسیه شروع نمودید؛ در حالی‌که موضوع بحث کشته شدن بغدادی است؟" آری، باید پرسان کند، اما جواب آن اینست که بسیاری وقت‌ها رسانه‌ها قضایای خورد و کوچک را تحت الشعاع قرار می‌دهند تا قضیه‌های حساس و جنجال‌برانگیز به باد فراموشی سپرده شود. از این جهت ما نباید دنباله‌روان تبلیغات رسانه‌ها باشیم، بلکه همیشه بالای قضایای مهم و سرنوشت‌‌ساز تمرکز نماییم و با تحقیق و پژوهش آن‌ها را تکمیل نموده و خطوط نجات و رستگاری را ترسیم کنیم. حالا که این مسئله تحت الشعاع قرار گرفته است، ما باید حقایق زیر را مورد توجه قرار دهیم:

اول) این‌که این بار نخست نیست که خبر قتل بغدادی اعلان می‌گردد.

دوم) این اولین بار نیست که ائتلاف بین المللی اهدافی را مورد هدف قرار می‌دهند که ادعا دارند سازمان‌هایی را مورد هدف قرار داده اند که با آن‌ها می‌جنگند؛ سپس اعای‌شان باطل اعلان می‌گردد؛ چنانچه طیاره‌ها/چنگنده‌های ائتلاف مسجدی را در یکی از قریه‌های حلب غربی به نام "الجنیه" بمب‌باران نمود و ادعا نمودند که آن‌ها اجتماع حرکت القاعده را بمباردمان کردند؛ اما واضح گردید که آن‌ها جماعت دعوت و تبلیغ را مورد حمله قرار داده بودند.

ما باید سوالاتی را طرح کنیم که بتواند ما را به پیام‌های سیاسی این حادثه آشنا سازد و از جملۀ این سوالات: از این خبر چه کسی استفاده می‌‌کند؟ بعد از شنیدن این خبر مردم شام چه فکر می‌کنند؟ حوادثی خطرناکی را که می‌خواهند کتمان کنند و ادامه دهند، چیست؟ دیدگاهی‌که بعد از این خبر در مورد منطقۀ ادلب ایجاد می‌گردد چیست؟ این خبر به توافقنامۀ سوچی چه ربطی دارد؟ این خبر با تلاش‌های پی‌درپی برای ازبین‌بردن مناطق بیشتر به نفع نظام سوریه چه ارتباطی دارد؟...

این سوالات و حقایق ما را وادار می‌کنند تا حوادث جدید سوریه را تحت شعاع قرار دهیم. سپس متوجه می‌گردیم، آنچه که در شرق فرات جریان دارد، مسئلۀ بزرگی‌ست که می‌خواهند پنهان نگهدارند. عملیات "بهار صلح" که اردوغان و تعدادی از گروهای سوریه راه‌اندازی کردند، نتیجۀ فاجعه‌باری را نسبت به انقلاب در پی‌ خواهد داشت. مناطق وسیعی در شرق فرات به دست حکومت جنایت‌کار سوریه سقوط نموده است و این جنایت تازه‌ای‌ست به حق انقلاب سوریه و مردم آن که در لیست جنایت‌های نظام ترکیه ثبت می‌گردد، بلکه جنایتی‌ست که او را از چشم پیروان و هوا دارانش می‌اندازد.

انتشار خبر کشته شدن بغدادی بخاطری بود که تا به عنوان خبر اول و مهم در صدر اخبار رسانه‌ها قرار بگیرد؛ در حالی‌که نظام جنایت‌کار بشار و روسیه تلاش دارند تا مناطقی جدیدی را در "الکبینه"، یکی از قریه‌های لاذقیه به دست گیرند. این عمل بعد از توافقنامۀ دوجانبه بین اردوغان و پوتین صورت گرفت و هردو تأکید دارند که توافقنامۀ سوچی به گونه طبیعی ادامه دارد. طبیعی بودن آن نزد نظام ترکیه همین است که هر روز مردم سوریه به قتل می‌رسند و زیر بمب‌ها می‌شوند؟! یا این‌که مناطق بزرگی را در شرق فرات به نظام تسلیم کند؟!

بعد از عملیات موسوم به شاخۀ زیتون که جنگجویان قریه‌های شمالی حلب نیز حضور داشتند، اردوغان وعدۀ آزادسازی شهر‌های "تل رفعت و اطراف آن را به آن‌ها داده بود و بعد از عملیات سپر فرات هم‌چنین وعده نموده بود که "منبیج" را آزاد کند؛ اما هیچ یک از این وعده‌ها محقق نشد و حالا عملیات موسوم به بهار صلح راه‌اندازی گردیده است تا مناطق بیشتری را به نظام واگذار نمایند. آیا بعد از این نیز این گروه‌ها وابسته به نظام ترکیه باقی می‌مانند؟! یا واقعیتی را که ما همیشه به آن‌ها گوش‌زد می‌کردیم، درک می‌کنند؟

برگردیم به خبر کشته شدن بغدادی؛ آیا مکانی‌که ادعا می‌شود بغدادی در آن کشته شده رابطه‌ای با مرحلۀ آینده بخاطر هجوم بر حلب به عنوان آخرین پایگاه انقلاب دارد که سازمان ملل-شریک جنایات عصر با جنایت‌کار عصر بشار اسد- توجیه را بخاطر دوام سکوت و خاموشی‌اش از جنایت‌های گذشته و آیندۀ اسد پیدا کند و شاید هم بعد از این خبر به گونۀ رسمی حمایت‌شان را از اسد جنایت‌کار اعلان نماید؛ مخصوصاً بعد از این‌که ترکیه اعلان نمود که بخاطر بزرگ‌شدن موضوع به گونۀ استخباراتی با آن‌ها فعالیت می‌کند.

هر صاحب بصیرتی می‌داند که ما مردم شام به صورت خاص و همه مسلمانان به صورت عموم قضیۀ ما به گونه‌ایست که همیشه زیر استعمار دشمنان خود قرار داریم، طیاره‌ها/جنگنده‌های‌شان در سرزمین‌های مان می‌چرخند و هرکسی را که بخواهد از بین برده و هیچ‌کسی هم نیست از آن‌ها بپرسد. آن‌ها عمل‌شان را انجام می‌دهند، سپس برای ما روایت آن را می‌گویند و از ما می‌خواهند که آن‌ها را تصدیق نماییم و سپس بر اساس همان روایت ما را محاکمه می‌کنند. این کار به این خاطر است که مسلمانان دولتی ندارند تا بر اساس شریعت الله سبحانه وتعالی امورشان را سرپرستی نماید، از آنان حمایت نموده و از شر جنایت‌کاران آن‌ها را حفظ نماید و جواب دشمنان مان را بدهد.

مردم شام، برخی‌ها کشته، عدۀ مهاجر و تعدادی هم آواره شدند و منتظر نجات از زیر یوغ استعمارگران و مزدوران‌شان هستند. آن‌ها در این راه همه‌چیز خود را فدا کردند و این همه جنایات و فریب در ظرف چند سال گذشته بر آنان وارد شده است. بخاطری‌که مولود امت را قبل از تولد آن از بین ببرند. اما کور خوانده‌اند، این امت در اکثریت کشور‌ها دست به انتفاضه زده و خواهان ازبین‌رفتن مزدورانی‌که غرب برای غارت ثروت مسلمانان و جلوگیری از نهضت گمارده‌اند، شدند.

در اخیر باید گفت که جنگ میان مسلمانان و دشمنان‌شان یک امر حتمی است و هم‌چنین نتیجۀ آن نیز حتمی است و عاقبت از متقیان است. اما این عاقبت می‌طلبد تا ما به اندازۀ مسئولیت خود تلاش نماییم و با قوت به دین خود چنگ بزنیم. نصرتی را که الله سبحانه وتعالی برای بنده‌گان خود وعده نموده است، ناامید نباشیم؛ زیرا ما در نبود ریسمان الله سبحانه وتعالی هلاک می‌گردیم و اگر به کشتی شریعت او سبحانه وتعالی سوار نباشیم، غرق می‌گردیم. هیچ راه نجاتی وجود ندارد؛ مگر این‌که با انسان‌هایی‌که بخاطر نصرت دین فعالیت می‌کنند، فعالیت نماییم.

الله سبحانه وتعالی می‌فرماید: ﴿فَاصْبِرْ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ﴾

ترجمه: صبر کن زیرا عاقبت از آن متقیان هست.

نویسنده: منیر ناصر

عضو دفتر مطبوعاتی حزب التحریر ولایه سوریه

مترجم: رامین بارز

(ترجمه)

مشخص است که برنامۀ هسته‌ای ایران را شرکت‌های فرانسوی و آلمانی در دوران شاه که تابع اروپا مخصوصاً انگلیس بود، ایجاد کردند. اما بعد از فروپاشی حکومت شاه، در سال 1979م نفوذ اروپا نیز در ایران به نهایت رسید و ایران به دام امریکا افتاد. اروپا تلاش نمود تا راهی را برای اعادۀ نفوذ خود و یا مقداری از نفوذ‌ش در ایران پیدا کند. بناءً اروپا مسئلۀ هسته‎‌ای ایران را بعد از این‌که در سال 2003م مخالفین ایرانی بعضی از فعالیت‌های هسته‌ای کشورشان افشا گردید، دامن زد. گفتگو‌ها میان ایران و مثلث اروپائی: انگلیس، فرانسه و آلمان به علاوۀ روسیه و چین جریان یافت. چنانچه ایران در آن سال پروتوکولی را با پایگاه جهانی انرژی هسته‌ای به امضاء رساند که بر اساس آن وی اجازۀ تفتیش فوری انرژی هسته‌ای را داشت. این مسئله دوباره در سال 2005 بعد از این‌که ایران روند غنی‌سازی انرژی هسته‌ای را از سر گرفت، روی کار آمد. اروپا فشار وارد کرد تا قضیه به سازمان ملل راجع گردید، سپس روسیه مخالفت نمود و پیشنهاد غنی‌سازی انرژی هسته‌ای را در سرزمین‌اش نمود و ایران در ابتدای سال 2006 این مسئله را نپذیرفت.

این گونه این حالت تا سال‌های طولانی با فراز و نشیب‌های زیادی ادامه یافت و امریکا تلاش نمود تا این مسئله بدون حل بماند تا اروپا را مشغول آن سازد و به وسیلۀ دروغینی دخالت را نپذیرفت که گویا هیچ علاقه‌ای با ایران ندارد و اروپا هم بدون امریکا توان حل این مسئله را نداشت. تا این‌که به تاریخ 24/11/2013 توافقنامه میان ایران و کشور‌های پنچ به علاوۀ یک یعنی اعضای دائمی شورای امنیت سازمان ملل به اضافۀ آلمان در مورد برنامۀ هسته‌ای ایران به امضاء رسید. بناءً ایران در مقابل رفع تحریم‌ها در مقابل امریکا کوتاه آمد و به نفع وی در منطقه بعد از انقلاب‌ها در آن  نقش بازی کرد، مخصوصاً انقلاب سوریه که رنگ اسلامی گرفت و منافع امریکا را در منطقه به چالش می‌کشید؛ چنانچه اوباما به این موضوع اعتراف کرد. بناءً ایران با بی‌شرمی کامل شروع به تطبیق این نقش پلید نمود و اموالی را که بلاک گردیده بود که از جانب امریکا باز گردانیده در این راه مصرف نماید و هفت ملیارد دالر آن در امن قرار گیرد. اما اروپا از این حالت راضی نبود، زیرا هدف امریکا را به خوبی می‌دانست و امریکا توافقنامه را به نهایت رسانده بود و با گفتگوهای مخفی همرای ایران به نتیجه رسیده بود. اروپا تلاش نمود تا آن‌ها را شکست دهد؛ اما زمانی‌که ناکام گردید، مجبور به موافقت شد تا تاثیر بین المللی‌اش را حفظ نماید، منافع آن محقق شود و فشارهایش را ادامه دهد تا دست آوردهای زیادتری را کسب نماید. تا این‌که به تاریخ 20/7/2015 توافقنامۀ جدیدی صورت گرفت، اگرچه این توافقنامه به نفع امریکا بود که اوباما آن را به عنوان یک عمل تاریخی لقب داد و تبلیغاتی بود برای کسب آرای دیموکرات‌ها در انتخابات 2016 و تحکیم نقش ایران در منطقه مخصوصاً در سوریه. اما اروپائی‌ها این فرصت را به هدف دست‌آوردهای اقتصادی غنیمت شمردند؛ جمهوری‌خوا‌هان با این توافقنامه مخالفت نمودند؛ برای این‌که مخالفین‌شان در انتخابات پیروز نگردد.

بعد از این‌که جمهوری خواهان به قدرت رسیدند، رییس جمهور ترامپ در 8/5/2018م این توافقنامه را از بین برد، وی گفت: چون شرایط در سوریه تغییر نموده است؛ چنانچه حالا خطر سقوط نظام و جود ندارد؛ بناءً نیازی به ایران در آنجا نیست. روسیه و اردوغان نقش مهمی را بعد از ایران و حزب آن در لبنان و پیروان‌اش به نفع امریکا در از بین بردن انقلاب و مشروع  اسلامی‌اش و تحکیم نظام سکولار که مزدور امریکاست انجام دادند؛ زیرا گمام می‌کردند که اروپا از این توافقنامه به نفع خود سود برده است. امریکا تصمیم گرفت توافقنامۀ دیگری را در ضمن جنگ اقتصادی که ترامپ بتاریخ 2/3/2018 بر دوست و دشمن اعلان نمود با ایران امضاء کند که منافع اروپا را به خطر مواجه کند.

ایران با حملۀ امریکا سازگاری دارد و به نفع وی می‌چرخد و می‌داند که امریکا قوی‌ترین نفوذ بین‌المللی را در سطح جهان دارد. بناءً اروپا را با ترک گفتن از توافقنامۀ هسته‌ای تهدید می‌کند و برای اولین بار بتاریخ 8/5/2019م تحریم‎‌ها بروی کاهش یافت و برای بار دوم بتاریخ 7/7/2019م و برای بار سوم بتاریخ 7/9/2019م و از تاریخ 6/10/2019م برای چهارمین بار تهدید می‌کند تا تحریم‌ها کاهش یابد. هر اندازۀ که اروپا از لبیک گفتن به در خواست‌ها تأخیر می‌کند و امریکا تحریم‌هایش افزوده می‌گردد، تهدیدات ایران بالا می‌گیرد. همۀ این‌ها به نفع امریکاست که از بین بردن توافقامه را هدف قرار داده است. اروپا تلاش نمود تا راهی را برای رسیدن عواید نفتی‌اش خارج از نظام تحویلات مالی جهانی امریکائی پیدا کند.

فرانسه تلاش نمود تا امریکا را قناعت دهد که ایران را اجازه دهد تا قدم اعتباری را به ارزش پانزده ملیارد دولار که معادل به حقوق چهار ماهۀ نفتی می‌شود، در مقابل پایبندی به توافقنامۀ هسته‌ای و ضمانت امنیت خلیج و گشایش مذاکرات در مورد امنیت منطقه و مرحلۀ بعد از سال 2025 در وقت انتهای بندهای توافقنامه بردارد. اما امریکا این پیشنهاد را نپذیرفت و فال اروپا به نتیجه نرسید؛ بلکه امریکا تحریم‌های جدیدی را علیه ایران که شامل شانزده کیان، یازده کشتی و ده نفر در ایران می‌شد وضع کرد. این کار امریکا به چالش کشیدن واضح اروپا و به مخاطره انداختن منافع تجاری‌اش در ایران بود.

اروپا به توافقنامه متمسک می‌شود، زیرا این توافقنامه منافع اقتصادی و سیاسی او را فراهم می‌کند، به گونه‌ای‌که توانائی نشستن با امریکا را برای بستن توافقنامه پیدا کرد که قدرت بین‌المللی وی را بلند می‌برد. امریکا می‌خواهد دست‌آوردهای اروپا را ازبین برده و او را به حاشیه براند تا دنبال امریکا روان باشد؛ نه در ردیف وی؛ هم‌چنین با روسیه و چین نیز چنین می‌کند. بناءً امریکا می‌خواهد توافقنامۀ را تنها با ایران به امضاء برساند که چوکات آن را خودش مشخص نماید تا منفعت اصلی را امریکا و آنچه باقی می‌ماند به دیگر کشورها برسد.

این واضح است که امریکا در مذاکره با کوریای شمالی چین را به حاشیه می‌راند؛ در حالی‌که چین در آنجا صاحب نفوذ است؛ اما بخاطر ضعف سیاسی نتوانست امریکا را وادار نماید تا مذاکرات سه جانبه باشد. هم‌چنین امریکا مذاکرات شش جانبه را همرای کوریای شمالی که در آن روسیه، چین و چاپان اشتراک می‌کرد، لغو نمود تا تنها تصمیم بگیرد و نکتۀ دیگر اینکه تا تأکید کند که او یگانه دولت بدون رقیب در سطح جهان است تا به تنهائی روابط بین‌المللی را مشخص نماید و دیگران به آن پایبند باشند. اگر چنین نکند، بر آن‌ها فشار آورده و تحریم وضع و افکار عمومی را علیه آن‌ها می‌کند؛ چنانچه در مسئلۀ تروریزم چنین کرد.  همۀ کشورهای جهان مطیع امریکا شده، در جنگ با آن همگام شدند و قوانین آن را پذیرفتند؛ هرکسی‌که قوانین وی را نپذیرد، او را به همکاری با تروریزم متهم می‌کند؛ بناءً بر وی تحریم وضع می‌کند و مورد تنفر افکار عمومی قرار می‌گیرد. پس همه پذیرفتند و این گونه امریکا در قضایا عمل می‌کند، سلطۀ خود را تحمیل و منافع خود را تأمین می‌نماید.

واضح می‌گردد که تلاش‌های اروپا بسیار سست و ناکام است. گمان می‌رود که توافقنامه عملی صورت نگیرد و تنها در حد حرف باقی بماند. اروپا با این کار راضی می‌گردد و درنگ می‌کند تا زمینه بخاطر حفظ دست‌آوردهایش مهیا شود. در حالی‌که امریکا می‌خواهد توافقنامۀ را با ایران به تنهائی منعقد نماید که دیگران را به حاشیه براند و ایران نیز با این کار امریکا هم‌خوانی دارد. ایران همیشه ناتوانی راوپا را حمله می‌کند؛ به دلیل موقف امریکا از اروپا. اما مشکلات دیگری نیز وجود د دارد که بستن قرارداد را به صورت داخلی و خارجی به تعویق می‌اندازد که بر آن غلبه می‌کند؛ زیرا ترامپ می‌خواهد کاری را انجام دهد که زمینۀ پیروز شدنش را در انتخابت پیش‌رو فراهم سازد.

ایران یک دولت ملیت‌پرستی‌ست که اختلافات مذهبی را دامن زده و از آن بهره‌برداری می‌کند. ایران در رکاب امریکا به دنبال فراهم کردن هدف خود می‌باشد و بخاطر منافع خود نفوذ امریکا را قوی می‌سازد. چنانچه از اعمال وی در سوریه، عراق و افغانستان واضح می‌گردد. اما دولت خلافت راشده بر منهج نبوت که به زودی اقامه خواهد شد، با هیچ‌کسی در مورد ساختار جنگی و اسلحۀ هسته‌ای خود مذاکره نمی‌کند و دخالت هیچ‌کسی را نمی پذیرد، بلکه آنچه را که شریعت امر نموده است، انجام داده و برای هراس دشمن امکانات فراهم می‌کند.

نویسنده: اسعد منصور

مترجم: رامین بارز