(ترجمه)

از انس رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«آيَةُ الإِيمَانِ حُبُّ الأَنْصَارِ، وَآيَةُ النِّفَاقِ بُغْضُ الأَنْصَارِ» (رواه البخاری)

ترجمه: دوستی انصار علامت و نشانه ایمان است و کینه ورزیدن با انصار از علامت نفاق می باشد.

از عُبادةَ بن صامت (بَدری) رضی الله عنه كه در شب پیمان عقبه یکی از بزرگان قوم بود روایت است که گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم در حالی‌که گروهی از صحابه رضي الله عنهم در اطرافش قرار داشتند فرمود:

«بَايِعُونِي عَلَى ألا تُشْرِكُوا بِاللَّهِ شَيْئًا، وَلا تَسْرِقُوا، وَلا تَزْنُوا، وَلا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ وَلا تَأْتُوا بِبُهْتَانٍ تَفْتَرُونَهُ بَيْنَ أَيْدِيكُمْ وَأَرْجُلِكُمْ، وَلا تَعْصُوا الله فِي مَعْرُوفٍ، فَمَنْ وَفَى مِنْكُمْ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ، وَمَنْ أَصَابَ مِنْ ذَلِكَ شَيْئًا، فَعُوقِبَ فِي الدُّنْيَا، فَهُوَ كَفَّارَةٌ، وَمَنْ أَصَابَ مِنْ ذَلِكَ شَيْئًا ثُمَّ سَتَرَهُ اللَّهُ فَهُوَ إِلَى اللَّهِ، إِنْ شَاءَ عَفَا عَنْهُ، وَإِنْ شَاءَ عَاقَبَهُ». فَبَايَعْنَاهُ عَلَى ذَلِك» (رواه البخاری)

ترجمه: با من بيعت نمایید بر اين‌كه با الله چیزی را شریک مقرر نكنيد، دزدی و زنا نكنيد، فرزندان تان را نكشيد، به كسی تهمت و بهتان نزنيد، و در امور خير از الله متعال و رسول او نافرمانی نكنید، هركس از شما به اين وعده ها وفا كند الله متعال پاداش اعمالش را خواهد داد و هر كس مرتكب عملی از اعمال فوق شود و در دنيا مجازات گردد، اين مجازات باعث كفاره گناهانش می‏شود؛ و اگر مرتكب اعمال بدی شد و الله متعال گناهانش را پنهان كند، پس او موكول به الله است، اگر خواست او را می بخشد و اگر نخواست مجازاتش می‌كند. عباده رضی الله عنه می گويد: همه‌ی ما بر امور فوق با رسول الله صلى الله عليه وسلم  بيعت كرديم.

توضيح حديث

مهلب می‏گوید، مراد از این‌که دوستی انصار نشانه ایمان است، در حدیث انس بیان شد، اما در حدیث عباده رضی الله عنه فضیلت انصار بیان شده است، زیرا آنان در بیعت با رسول الله صلی الله علیه وسلم سبقت نمودند و مستحق چنین فضیلتی گردیدند و بیعت آن‏ها (بيعت عقبه اول) اولین بیعتی بود كه بخاطر اسلام در مكه صورت گرفته است، و در آن به جز دوازده نفر از انصار کسی دیگری موجود نبود. این موضوع را ابن اسحاق چنین بیان داشته است.

هم‌چنان عباده رضی الله عنه در حدیث فوق بیان كرده: در اطراف پیامبر صلی الله علیه وسلم گروهی از صحابه موجود، بود با وصف این‌که مهاجرین در مکه بودند و ايمان آورده بودند، اما چنین بیعتی با رسول الله صلی الله علیه وسلم نكرده بودند. بنابر این انصار همان مردمان اولی اند که در اعلان توحید و شریعت الله سبحانه وتعالی با رسول خدا تا هنگام مرگ بیعت نمودند. بدین اساس دوستی انصار نشانه ایمان هر مؤمن است. لذا انصار را باید شناخت که چه کسانی هستند؟

تعریف انصار: انصار جمع انصاری بوده و انصار به کسی گفته می‏شود که رسول الله صلی الله علیه وسلم را نصرت و یاری نموده و بر نصرت اسلام و یاری رسول الله صلی الله علیه وسلم با او بیعت نموده است.

پس نصرت (نصره) به کار بردن قوت و نیروی دست داشته، همراه با عقیده‌ی کسانی‏که به آن ایمان آوردند و نصرت کردند. بنابر این نصره حکم شرعی و از احكام طریقه اسلامی می‏باشد، زیرا مبدأ از فکره و طریقه تشکیل گردیده، البته فکره عقیده و معالجه برای مشکلات انسان است و طریقه، بیان کیفیت حفظ عقیده و طریقه حمل (دعوت و رساندن آن برای مردم) و کیفیت تطبیق معالجات انسان می‏باشد، پس برای هر مبدأ عناصری لازم است که وجود آن را در واقعیت زندگی نظم داده و از آن محافظت نمایند، حمل و تطبیق آن را به عهده گیرند. بنابراین نصرت از زمره احکام طریقه جهت بیان کیفیت ایجاد مبدأ در زندگی عملی محسوب می‏گردد تا توسط آن نظامی برپا گردد که مبتنی بر اساس عقیده بوده و عقیده را محافظت، حمل، تطبیق و مشکلات انسانی را حل نماید.

بدین اساس، این شرافت (بیعت و نصرت) برای چند تن محدود از انصار نصیب گردید، آن ها کسانی بودند که رسول الله صلی الله علیه وسلم را  در مدینه منوره پناه و یاری دادند و با تمام نیرو و قوت دست داشته خود از عقیده و آن چه بر رسول الله صلی الله علیه وسلم نازل گردیده بود، پاسداری کردند، و در این راه هرچه در ملکیت خود داشتند قربانی دادند تا این‌که دولت اسلامی استقرار یافته و به بزرگی و وسعت خود نایل گردید.

پس به این مناسبت بر ما لازم است که بپرسیم کجا هستند انصار امروز؟ کجا هستند اهل قوت و شأن و شوکت از بندگان مخلصین که جهت نصرت و اقامه دولت اسلامی و دولت خلافت راشده بر منهاج نبوت سعی و تلاش مخلصانه نمایند؟ و مستحق چنان شرف و عزت بزرگی شوند که در اوائل انصار رضی الله عنهم گردیدند.

یا الله! مارا با آمدن خلافت راشده بر منهاج نبوت که در آن وحدت مسلمانان نهفته باشد، مستفید بگردان! اللهم آمین آمین!

(ترجمه)

هر باری‌که بسوی برپایی دولت خلافت راشده بر منهج نبوت و بسوی تطبیق شریعت الله سبحانه وتعالی فرا بخوانیم، اشخاصی از جنس و زبان خود ما پدیدار گشته و ما را به این سخن‌شان جواب رد می­دهند: غرب کافر بسیار قوی­ست! و به مجرد این­که دولت خلافت را اعلام نمایید تمام دولت­ها بر شما حمله­ور خواهند شد و سپس هرگز توان نخواهید داشت که بواسطه آن به پا خیزید!

بلی این چنین می­گویند! و سرچشمه این سخن‌شان به ضعف، عدم معرفت دشمن‌شان به شکل صحیح و دقیق و دوری‌شان از این مفهوم که نصرت به دست الله سبحانه وتعالی است بر می­گردد.

ما می­گوییم: الله سبحانه وتعالی برای مان وعده­ی نصرت داده است و إن شاء الله نصرت آمدنی است، و این برای ما و نزد ما یک امر حتمی است! همین­طور برای هر مسلمان لازم است که بداند: رزق، نصرت، مرگ و... به دست الله سبحانه وتعالی است:

﴿وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِندِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ﴾ [آل عمران: 126]

ترجمه: و نصرت جز از سوی الله شکست ناپذیر با حکمت و دانا نیست (و اراده و مشیت او بالاتر از همه اسباب ظاهری و باطنی است).

این‌که نصرت بدست الله سبحانه وتعالی است؛ به این معنا نیست که اسباب را به کار نگیریم و دشمن خود را بطور واقعی و درست به بررسی نگیریم.

ما می­گوییم: فکره‌ای که غرب حامل آنست، فکره‌ای‌ست که إن شاء الله بزودی از صحنه حیات برچیده خواهد شد! غرب فاقد رابطه واقعی و درستی است که بتواند به واسطه آن روابط میان مردم را به شکل صحیح بر قرار سازد. رابطه فعلی حاکم در جوامع غربی که جوامع‌شان را با سیاست بین‌المللی ربط می­دهد؛ رابطه مصلحت است و زندگی‌شان بر اساس همین مصلحت استوار بوده و دیدشان نسبت به زندگی یک دید مادی و منفعت­گرایانه می­باشد.

بنابرین، تعجب‌آور نخواهد بود اگر روزی ببینیم که غرب در کنار دشمن خود ایستاده و بدون کدام مشکلی از آن جانب­داری می­کند، چرا که اساس نزد دولت­های غربی منفعت و مصلحت می­باشد و برای متحقق ساختن این مصلحت و منفعت در صورتی­که ناچار شوند در کنار دشمن هم خواهند ایستاد. به عنوان مثال می­توان جنگ جهانی اول را خاطر نشان ساخت؛ آن­گاه که آلمان در کنار دولتی مخالف عقیده خود ایستاد؛ دولت خلافت عثمانی و بر ضد کی؟ بر ضد برادران عقیدتی خود، آن­هم اگر این تعبیر درست باشد.

برای وضاحت بیشتر اشکالی ندارد؛ اگر مثالی زنده­ای را بیان نماییم و آن حادثه تحریم و مقاطعه می­باشد، چرا مسلمانان در تحریم خرید و فروش اجناس فرانسه و قطع رابطه کردن با آن دست به دست هم دادند؟ چون­ رابطه‌ای که مسلمانان را به هم دیگر مرتبط می­سازد؛ مصلحت و منفعت نبوده؛ بلکه عقیده اسلامی و فکره حلال و حرام می­­باشد. به همین سبب جای تعجب نیست که ببینم غنی و فقیر، ضعیف و قوی، سیاه و سفید، عرب و عجم با وجود دولت­ها و حکام دست‌نشانده در برابر فرانسه دست به دست هم داده و با آن قطع رابطه کرده اند. اما به فضل الله سبحانه وتعالی امت اسلامی به حکام‌شان اعتنایی نداشته؛ بلکه به دین‌شان تمسک ورزیده و آن را نصرت می­دهند! و لله الحمد و المنة! و به دنبال این همه برای آنانی­که ضعیف القلب هستند می­گوییم که در طرز تفکرشان از الله سبحانه وتعالی بترسند.

﴿أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ﴾ [التوبه:13]

ترجمه: آیا از آنان(دشمنان) می­ترسید (و به جنگ آنان نمی­روید)؟ در صورتی­که سزاوارتر آن است که از الله (سبحانه وتعالی) بترسید (و از کیفر نافرمانی او بهراسید) اگر واقعاً ایمان دارید (ومؤمنان راستین هستید).

نویسنده: محمد دردة

مترجم: محمد مزمل

(ترجمه)

نظرسنجی مرکز مطالعات استراتیژیک دانشگاه اردن به‌تاریخ ۶ اکتوبر/اکتبر ۲۰۲۰ م تحت عنوان "نبض خیابان اردن – ۲۴" نشان می‌دهد که نصف مردم اردن (۵۰٪) گفته‌اند در انتخابات پارلمانی پیش‌رو شرکت نمی‌کنند، درحالی‌که تنها ۱۷٪ تأیید کرده‌اند درصورت برگزاری انتخابات پارلمانی آینده، در آن سهم خواهند کرد. از جمله مهم‌ترین دلایل مردم اردن به‌خاطر شرکت نکردن در انتخابات پیش‌رو، به‌ترتیب عبارت بود از: عدم اعتمادشان به پارلمان، عدم اطمینان‌شان به درستی و تمامیت انتخابات، و نبود کاندیدای رقیب – جالب این‌که وضع همه‌گیری ویروس کرونا در میان دلایل تأثیرگذار بر اکثریت وجود نداشت.

باوجود وخیم‌تر شدن وضع صحی/بهداشتی و همه‌گیری، تصمیم‌گیرندۀ با اشاره به آمار مرگ و میر، گسترش همه‌گیری، بستری شدن بیماران، مراقبت از مردم و کاهش حجم اقتصاد تأکید می‌کند که این انتخابات برگزار نشود، حال‌آن‌که حکومت و کمیسیون مستقل انتخابات بنابر هدایت و دستور سران رژیم می‌کوشند تا انتخابات را مطابق با جدول زمان‌بندی‌شدۀ خود برگزار کنند. اکنون بحث‌های رسانه‌ای رسمی در خصوص اهمیت شرکت در انتخابات به‌شدت در جریان است و مردم را تحت نام استحقاق قانون اساسی و حق آنان در انتخاب نمایندۀشان به این کار ترغیب می‌کند؛ باوجود آن‌چه در نظرسنجی قبلی نشر شد که کاملاً در تضاد با رأی عام خیابان اردن قرار داشت، و باوجود بحث‌های هجوآمیز گسترده در رسانه‌های اجتماعی گوناگون که شرکت در این انتخابات‌ها را رد می‌کند.

اتخاذ چنین اقدامات انتخاباتی، برجسته کردن ویژه‌گی‌هایش در میدان عمل و تلاش برای رونمایی کردن از آن‌ها در رسانه‌های رسمی به‌خاطر نگرانی رژیم اردن نیست، چون این رژیم می‌خواهد برگزاری انتخابات مجلس قانون‌گذاری جدید را، که به مراتب بدتر و فاسدتر از پیشینیان‌شان است، با فعال کردن حق قانون اساسی توجیه کند. بلکه این همه اقدامات به‌خاطر نقش جدیدی است که این نظام مطیع و مزدور بر دوش خواهد گرفت؛ و آن احتمالاً فرمان‌برداری از کشورهای کافر غرب، ایجاد توافق‌نامۀ خائنانۀ تازه‌ای در مسائل اقتصادی و عادی‌سازی روابط با دولت یهود، ویا سهم‌گیری در یک معاملۀ بین‌المللی تازه میان رقبای استعمارگر اروپایی (مخصوصاً انگلیس) و امریکا روی این سرزمین، این امت، ثروت‌اش و عقیده‌اش خواهد بود.

این مزیت امریکاست که نظام همۀ این‌ها را زیر چشم رئیس جمهورهای امریکا، خواه ترامپ یا بایدن، و پیش گوش سفیر جدیدش، هنری ووستر، انجام می‌دهد تا اطاعت خود را با سخنان خود ثابت کند. چنان‌چه مجبور شد انتخابات را به بهانۀ اوضاع بحرانی همه‌گیری به تعویق بیندازد تا برای خود فرصتی دست و پا کند که بر اوضاع بین‌المللی نگاه دقیق‌تری داشته باشد؛ این‌که آیا رژیم اردن باید نقش بریتانیا یا امریکا را بازی کند، و یا انتخاباتی را برگزار کند که بی‌تردید به ایجاد یک خانۀ نماینده‌گان ضعیف با نماینده‌گی ضعیف انتخاباتی منتج خواهد شد؛ نماینده‌گانی‌که برای تطبیق برنامه‌های امریکا، مانند حمایت از راه‌حل‌ها و شروط امریکا برای قضیۀ فلسطین، قسم خورده‌اند. برعلاوه، موظف است تا قانون انتخاباتی جدیدی را مسوده‌سازی کند که موجب سلطۀ قانون اساسی، ایجاد حکومت پارلمانی و نماینده‌گی واقعی مردم می‌شود؛ باشد که این مجلس جدید تا ختم دوره‌اش به کار خود ادامه دهد و یا در کوتاه مدت به بهانۀ عدم نماینده‌گی واقعی از رأی دهنده‌گان منحل شود، و سپس مجلس جدیدی مطابق این قانون انتخابات جدید روی کار آید.

رژیم‌های حاکم در سرزمین‌های اسلامی برای ماندن بر سر قدرت نیاز دارند از دشمنان امت فرمان‌برداری و از دساتیر و برنامه‌های‌شان اطاعت کنند. آنان با اسلام و پیروان‌اش به جنگ برخاسته اند و اوامر باداران‌شان را از طریق توافقات خائنانه تطبیق می‌کنند. آنان به وجود این‌گونه مجالس قانون‌گذار، که به‌دروغ می‌گویند از مردم نماینده‌گی می‌کند، ضرورت دارند تا مسئولیت این اعمال ناشایست را بر مردم بیندازند و آنان را به‌خاطر این خیانت‌ها سرزنش کنند. بهترین نمونه‌اش پیمان وادی عربه است که توسط این مجالس به تصویب رسید، طوری‌که نماینده‌گان "اسلام‌گرا" نیز بخشی از این مجالس بودند.

اسلام با برگزاری انتخابات موافق است، و دولت خلافت آینده نیز، ان‌شاءالله، برای انتخاب نماینده‌گان مردم در مجلس امت انتخابات برگزار خواهد کرد. نماینده‌گان و وکلای مردم در دولت خلافت موظف اند که بر مبنای احکام اسلام نظر بدهند و حاکم را بر مبنی احکام اسلام محاسبه کنند، بر اقدامات‌اش نظارت داشته باشند و نگذارند به سمت بی‌عدالتی و انحراف میل کند. این موارد با آن‌چه در انتخابات پارلمانی نظام دموکراتیک کپیتالیزم وجود دارد متفاوت است؛ زیرا در نتیجۀ این انتخابات نماینده‌گانی روی کار می‌آیند که دولت را بر مبنای قانون اساسی بشری مصوب خودشان محاسبه می‌کنند. بناءً خانۀ نماینده‌گان چیزی جز مجلس تقنینی مبتنی بر احکام مغایر اسلام نیست. این بدان خاطر است که قانون‌گذار در اسلام تنها الله سبحانه وتعالی است و بدان خاطر که اسلام مسلمانان را از تقنین منع می‌کند، چون الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَأَنِ احْكُم بَيْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَن يَفْتِنُوكَ عَن بَعْضِ مَا أَنزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ﴾ (مائده: ۴۹)

ترجمه: و در میان آن‌ها (اهل کتاب) طبق آن‌چه الله (سبحانه وتعالی) نازل کرده‌است داوری کن و از هوس‌های آنان پیروی مکن و از آن ها برحذر باش، مبادا تو را از بعضی احکامی‌که الله (سبحانه وتعالی) بر تو نازل کرده است منحرف کنند.

بنابرین، سهم‌گیری در این‌گونه انتخابات‌ها به هیچ وجه جایز نیست، نه منحیث نامزد و نه منحیث رأی‌دهنده.

ای مردم اردن!

اکنون شما بدین سطح از آگاهی رسیده اید که عدم مشروعیت پارلمان و عدم وفاداری‌اش به آرمان‌ها و طرح‌های بهبودبخش‌تان را درک کنید، و بدانید که آنان تنها از منافع نظام حاکم و تحکیم سلطه‌پذیری‌اش نماینده‌گی می‌کنند، نه از شما. تاریخ همۀ پارلمان‌ها از ابتدای تأسیس‌شان دال بر همین واقعیت است. اکنون زمان آن فرا رسیده‌است که تمام افراد مخلصی‌که قصد شرکت در این انتخابات‌ها را دارند، از آن فاصله بگیرند و به تبلیغات دولت برای انتخات گوش ندهند، حقیقت را بدانند و به‌صورت واقعی از مردم نماینده‌گی کنند، زیرا آنان خواستار تطبیق طرح‌های بهودبخش‌شان از طریق دولت خلافت اند؛ دولتی‌که دولت یهود را ریشه‌کن می‌کند و کفار استعمارگر را از سرزمین‌های‌مان بیرون می‌راند. آنان به تمام منابع دولتی دست‌برد زده‌اند و بر سر ثروت‌اش می‌جنگند. بناءً زمان آن فرا رسیده‌است که دیگر در چنین انتخابات‌های پارلمانی که موجب تحکیم حاکمیت‌های خائن می‌شود شرکت نکنیم. پس به اکثریتی بپیوندید که سفاهت و عدم مشروعیت این انتخابات‌ها را دانسته و برای تغییر این واقعیت تشکیل شده‌است و با آنانی همراه شوید که برای آوردن تغییر به روش رسول الله صلی الله علیه وسلم، با حمل دعوت اسلام و تأسیس خلافت راشده بر منهج نبوت، فعالیت می‌کنند.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اسْتَجِيبُواْ لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُم لِمَا يُحْيِيكُمْ﴾ (انفال: ۲۴)

ترجمه: ای کسانی‌که ایمان آورده‌اید! دعوت الله (سبحانه وتعالی) و رسول الله (صلی الله علیه وسلم) را اجابت کنید هنگامی‌که شما را به‌سوی چیزی می‌خواند که شما را حیات می‌بخشد.

حزب‌التحریر – ولایه اردن

مترجم: محمد حارث پویا

(ترجمه)

در این شکی وجود ندارد که تغییر جوامع روندی آسان نبوده و این کار به سخت‌کوشی و تلاش فراوان احتیاج دارد. مانند سنگ تراشی از صخره‌هاست و تیشۀ کارگرانی مخلص، محکم و ظریف می‌خواهد. افراد نمی‌توانند این کار را انجام دهند. بنابر این فقط حزب ایدیولوژیک که شب و روز برای رسیدن به هدف تلاش کند می‌تواند این کار را به پیش ببرد. بدون ایجاد آگاهی عمومی نسبت به آنچه در جامعه قرار است ایجاد شود، نمی توان یک تغییر بنیادی صحیح به وجود آورد و این موضوع یکی از احکام طریقه در روند تغییر شرعی است که نقض یا انحراف از جزئیات آن مجاز نیست؛ زیرا رسول الله صلی الله علیه وسلم جهت آماده‌سازی فضا برای تأسیس دولت اسلامی در مدینۀ منوره این طریقه را طی کرده بودند و مرحلۀ تفاعل برای ایجاد افکار عمومی ناشی از آگاهی عمومی یکی از دشوارترین، سنگین‌ترین و مهم‌ترین مراحل است، زیرا این امر در مؤفقیت روند تغییر و تأسیس دولت و بعد از آن در دوام آن تأثیرگذار می‌باشد.

آنچه باید روشن شود این است که طلب نصرت به خودی خود یک مرحلۀ مستقل نیست، بلکه در پایان مرحلۀ تفاعل به وجود می‌آید و اگر در ایجاد آگاهی عمومی از افکار اسلامی موفق نشویم، نصرت صورت نمی‌گیرد و باید بدانیم که طلب نصرت به معنای واقعی کلمه یک کودتای نظامی نیست. ممکن است این نصرت دادن توسط اهل قدرت و قوت بدون نیاز به کودتای نظامی حاصل شود و این همان اتفاقی است که برای پیامبر بزرگوار ما صلی الله علیه وسلم رخ داد... انصار به او حاکمیت دادند؛ زیرا آن‌ها اهل قدرت و قوت بودند و هیچ نیرویی وجود نداشت که بتواند در مقابل ارادۀ آن‌ها بایستد، و گاهی ممکن است این کار به کودتای نظامی نیاز داشته باشد، اما در این حالت، افکار عمومی برای اسلام و روند تغییر باید قوی باشد.

در طول تاریخ پیامبران بزرگوار و بندگان صالح الله سبحانه وتعالی، متوجه شده‌ایم که چگونه رغبت به نفوذ در افکار عمومی و تلاش برای آگاهی ایشان مورد توجه بوده است. به عنوان مثال، موسی علیه السلام مشتاق بود تا مبارزۀ خود را از حلقۀ گفتگو با فرعون و نخبگان وی به افکار عمومی منتقل کند. بنابر این در مقابل مردم با جادوگران مقابله کرد. وی علاقۀ زیادی به این کار داشت و گفت:

﴿قَالَ مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ الزِّينَةِ وَأَن يُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى‏﴾ [سورۀ طه آیه 59]

‏ترجمه: ‏(موسي) گفت: ميعاد ما و شما روز جشني است كه در آن خود را مي‌آرايند. بايد مردم در چاشتگاه گرد آورده شوند (تا ماجرائي را ببينند كه ميان ما و شما مي‌گذرد).

بناءً این فراخوان برخلاف میل فرعون و نخبگان وی گسترش یافت و به گوش مخاطبان رسید که هدف اساسی بود. در حقیقت، سخنان پیامبران با اقوام‌شان با استفاده از ابزار ندایی: (ای قوم من!)، بیانگر این است که آن‌ها مردم را در گردهمایی شان مورد خطاب قرار می‌دهند و این همان چیزی است که توسط نوح علیه السلام بیان شده است که گفت:

﴿قَالَ رَبِّ إِنِّي دَعَوْتُ قَوْمِي لَيْلاً وَنَهَاراً ‏** ‏ فَلَمْ يَزِدْهُمْ دُعَائِي إِلَّا فِرَاراً ** وَإِنِّي كُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِيَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَكْبَرُوا اسْتِكْبَاراً ** ‏ ثُمَّ إِنِّي دَعَوْتُهُمْ جِهَاراً ** ‏ ثُمَّ إِنِّي أَعْلَنتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَاراً﴾ [سوره نوح آیه 5]

ترجمه: نوح گفت: پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (به سوي ايمان به تو) فرا خوانده‌ام.‏ امّا دعوت و فرا خواندنم تنها بر گريز ايشان افزود!‏ من هر زمان كه ايشان را دعوت كرده‌ام تا (ايمان بياورند و) تو آنان را بيامرزي، انگشت‌هاي خود را به گوش‌هاي‌شان فرو كرده‌اند (تا نداي حق را نشنوند) و جامه‌هاي‌شان را بر سر كشيده‌اند (تا قيافه مرا نبينند) و (در فسق و فجور و ظلم و زور بيشتر فرو رفته‌اند و بر كفر) پافشاري كرده‌اند و سخت سركشي نموده و بزرگي فروخته‌اند.‏ سپس من آنان را آشكارا و با صداي بلند (به يكتاپرستي و ايمان راستين) دعوت كرده‌ام.‏ گذشته از اين، به گونه علني و (جمعي)، و به صورت نهاني (و فردي، دعوت آسماني را) بديشان رسانده‌ام.

دعوت قوم به صورت مخفیانه نبود؛ بلکه به صورت آشکار و اعلان و خطاب تمام مردم یعنی قوم انجام می‌شد. مانند این حالت در مورد حرص شخص مؤمنی از خاندان فرعون و شخص مؤمن در سورۀ یاسین گفته شده که برای تأثیرگذاری بر نخبگان و عموم مردم و رساندن رسالت واضح خالی از شبهات و گمراهی تلاش داشتند، و پیامبر ما برای رساندن دعوت به سوی الله سبحانه وتعالی در مجالس و موسم‌ها و رساندن آن برای تمام انسانیت از طریق تأثیرگذاری بر نخبگان و ارتباط مستقیم با بزرگان و هم‌چنان استفاده از تمام اسالیب سخنرانی، شعر، نامه‌نگاری و تبلیغ تلاش می‌کردند.

تثبیت و ساختار افکار عمومی به طور مداوم از طریق توضیح دعوت و رساندن آن به هر روشی به همراه آمیزش دعوت کلامی و دعوت تطبیقی و انتشار آن به گونه‌ای که ابلاغ بصیرت آمیز باشد و بر آن گواه باشند: " ألا هل بَلَّغتُ؟" یعنی آگاه باشید آیا به شما پیام حق را رساندم؟

در مورد دستیابی به این آگاهی عمومی، بدون شک وضاحت افکار اصلی اسلام است که بر اساس آن می‌توان تغییراتی را در ذهن مردم ایجاد کرد. عقیده و احکام مربوط به عموم مردم در جامعه؛ یعنی آگاهی از افکار کلی اسلام در نزد عموم جامعه، و این افکار کلی مانند وحدانیت الله سبحانه وتعالی و این‌که او تنها قانونگذار است و گرفتن قانون از غیر آن جایز نیست، و قانون‌گذاری غیر الله سبحانه وتعالی کفر است که هرگز پذیرفته نمی‌شود. هم‌چنین آگاهی از این‌که امت اسلامی یک امت است و جدا از مردم دیگر، برادری اسلام آنان را رهبری می‌کند و عقیدۀ اسلامی فراتر از قومیت‌ها و مناطق ایشان را پیوند می‌دهد و این‌که دولت اسلامی عنوان این وحدت و عنوان قدرت مسلمانان است و این یک فریضه بر امت اسلامی و یک قضیۀ سرنوشت ساز آن می‌باشد. امت بدون آن ضایع و ضعیف است، گذشته از این‌که در دایرۀ خشم الهی سقوط می‌کند. آگاهی کلی از این‌که کفار دشمنان امت هستند و خواهان خیر برای امت نمی‌باشند و برای عدم بازگشت اسلام از طریق بازگشت وحدت امت، تلاش دارند؛ یعنی با بازگشت دولت اسلامی.  آن‌ها برای جلوگیری از آن مراقب هستند و با تمام قدرت و قوت خود کار می‌کنند و آگاهی از این‌که طریقۀ احیای امت اسلامی از طریق ایدئولوژی و افکار آن است، نه از طریق افکار غربی و نه از طریق جنبش‌ها یا احزاب مزدور و وابسته به غرب، حتی اگر اسلامی باشند.

از این رو، ما باید تلاش کنیم تا افکار عمومی را در مورد موضوعات اساسی که مورد توجه امت بوده و نیاز به همکاری پیرامون آن است، شکل دهیم و از افکار عمومی که قبلاً در مورد یک موضوع شکل گرفته حمایت کنیم تا جامعه از همان دیدگاهی‌که تشکیل شده است دور نگردد؛ زیرا افکار عمومی ممکن است به سبب فراموشی مردم و نبود آن چه توجه شان را به این موضوع بر انگیزد، از بین رفته یا هم به سبب مشغول شدن‌شان به چیزهای دیگر باشد. در واقع این فلز داغی است كه باید کوبیده شود. ماهیت افكار عمومی ماهیتی موقت و پویا است كه در صورت عدم بهره‌مندی یا رشد آن، ممكن است محو و نابود گردد. بنابر این اگر این گمراهی کشف نشود، می‌تواند بعضی اوقات سبب گم شدن افکار گردد.

حرکت امت متوقف نخواهد شد و به اذن الله سبحانه وتعالی، تمام محدودیت ها و سدهایی را از بین می‌برد که توسط حاکمان ایجاد شده، آن هم برای نرسیدن امت به سطح آگاهی عمومی صحیح از دین و واقعیت‌شان و احزاب صادقی‌که می‌خواهند واقعیت شان را احیا و تغییر دهند. حاکمان رسوا گشته اند و افکار ناچیز آن‌ها در برابر مردم‌شان آشکار شده است! واضح شده که ضعیف‌تر و سست‌تر از تار عنکبوت است و در میان این حوادث پی در پی و شتابان، مردم به زودی به یک قناعت کامل می‌رسند که نجات آن‌ها در اندیشه‌های دروغین و سست غربی مانند دموکراسی و آزادی نیست؛ بلکه فقط در افکار پاک و عالی اسلام است.

بنابر این، بر حاملین دعوت اسلامی لازم است تا در آگاه‌سازی تمام مسلمانان در مورد افکار و احکام اسلام ادامه دهند تا آگاهی عمومی برای امت دربارۀ احکام و نظام‌های اسلامی افزایش یابد تا امت بتواند اسلام را در واقعیت زندگی، جامعه و دولت تطبیق کند، زیرا این قضیة سرنوشت ساز امت است.

نویسنده: حامد عبدالعزیز

مترجم: احمد صادق امین